یک سرباز: فلج درد بزرگيست اما کم توجهی حکومت درد بزرگتر از آن است

کابل (پژواک،٢١حمل ٩٧): حسين سرباز پيشين اردوى ملى در ولايت دايکندى که در انفجار ماين فلج شده؛ با مايوسی متوحش از کم توجهی حکومت شکايت دارد.

وی که باشنده شهرنيلی مرکز ولايت دايکندی می باشد، مدت ده سال در صفوف اردوی ملی در ولايات هلمند، کندز، لوگر و غزنی برای نگهداری خاک و وطنش ايفای وظيفه نموده است.

اما حسين، درست سه سال قبل در انفجار ماين کنارجاده ای در ولسوالی کجران ولايت دايکندی، هردو پايش را از دست داد و اکنون توان نشستن و برخاستن از او سلب شده و فقط علیرضا بچه نُه ساله اش او را ياری می رساند.

حسين، با عالمی از غصه و نااميدی که نمايانگر آيندۀ نامعلوم او است، از وضعيت بد زندگی اش وکم توجهی حکومت نسبت به خودش شکايت دارد، او به پژواک گفت: "توان کار از من سلب شده و با تهيه اجناس اندک، با سرمايه اى به ارزش پنج هزار افغانی در دستفروشی روزانه فقط يک ساعت کار می توانم و از اين طريق لقمه نانی برای خانواده چهار نفری خود به سختی تهيه می کنم."

او که سختی روزگار و ناداری زجردهنده، سيمای مردانگی و شجاعتش را برهم زده بود، با الفاظ اندوهناک علاوه نمود: "من در خانه کرايی زندگی دارم و توان درمان خود را ندارم، بارها به وزارت دفاع غرض فراهم سازی شرايط درمان خود مراجعه کردم؛ اما هيچ توجهی تا کنون به حال من صورت نگرفته است."

حسين گفت که اگر حکومت شرايط درمانش را فراهم سازد، حاضر است دوباره در صفوف اردوی ملی ايفای وظيفه نمايد.

اين درحالى است که  مسئولين امنيتی کشور، همواره از فراهم بودن شرايط درمان سربازان مجروح در داخل وخارج کشور سخن می گويند.

بريدجنرال محمد رادمنش سرپرست دفتر سخنگوی وزارت دفاع ملی، به آژانس خبرى پژواک گفت: "هر منسوب اردوی ملی که زخمی می شود، جهت تداوی به شفاخانه ۴۰۰ بستر انتقال می يابد و در آنجا تحت تداوی قرار می گيرد و اگر در داخل کشور قابل علاج نباشد، با کشورهايی که قرارداد داريم، به تماس شده و اگر گفتند که قابل تداوی است، آن را به همان کشور می فرستيم."

موصوف  در رابطه به حسين، منسوب اردوی ملی که هردو پايش  را درانفجارماين ازدست داده، گفت که ممکن قابل علاج نباشد، با آنهم يکبار ديگر به شفاخانه ۴۰۰ بستر مراجعه کند، اگر مريضی اش قابل علاج باشد، حتماً تداوی اش به شکل رايگان صورت می گيرد.

login or register a new account.