شبرغان(پژواک، ٣٠ اسد ٩٧): شماری از زنان خانواده هایی که از اثر درگیری های مسلحانه و خشکسالی، از ولایت سرپل مجبور به ترک خانه های شان شده و به شهر شبرغان آمده اند، از فقر و تنگدستی خشت می ریزند.
هاجره ٤٥ ساله يکی از این زنان است که جنگ میان نیروهای دولتی و مخالفین مسلح در قریه تیبر ولسوالی سانچارک ولایت سرپل، شوهرش را از او گرفته است.
او که خودش را با هفت فرزندش به شهر شبرغان رسانده و زنده گی را در این شهر با مشقت و دشواری سپری می کند، برای امرار حیات و رفع نیازمندی خانواده اش دست به کار شاقه زده، خشت می ریزد.
خشت ریزی که برای این زن افغان به یک عادت روزمره تبدیل شده است، در حالیکه عرق از جبینش به روی خاک می ریخت، گفت: «زنده گی ناخوشی دارم و برای آن که من تنها نمانم دو فرزند بزرگم نیز مرا در قسمت ریختن خشت کمک می کنند.»
گذشت زمان و رسم روزگار که این خانم افغان را مجبور به انجام کارهای مردانه کرده است، گفت: «من از نهایت مشکلات به این کار تن داده ام و چارۀ دیگری ندارم، به جز اینکه صبح تا شام جان بکنم و لقمه نانی به دست بیاورم.»
موصوف علاوه کرد که حدود شش ماه قبل، شوهرش را در جنگ میان نیروهای دولتی و طالبان از دست داده و برای نجات جان خود و فرزندانش به شبرغان آمده است.
به گفته وی، درد و رنج گرسنگی فرزندانش، او را واداشته است تا کار کند و شب و روز خشت بریزد.
این خانم گفت: «در یک روز خودم چهار صد قالب خشت می ریزم و با کار دو طفلم، جمعاً هزار قالب خشت می شود و از این بابت ٥٠٠ افغانی به دست می آورم.»
این زن با فرزندانش، در حال حاضر در قریه چهلمرد شهر شبرغان در یک چهار دیواری به سر می برد که توسط خشت خام احاطه شده شب و روز خود را در آن سپری می کنند.
زرپیکی زن دیگری که متعلق به خانواده یک دهقان است گفت: «پیشه شوهرم دهقانی است، ما از ولسوالی صیاد ولایت سرپل به این جا (شبرغان) آمدیم.»
موصوف افزود که جنگ و خشکسالی، زنده گی شان را تهدید می کرده و ناگزیر شده اند تا خانۀ شان را ترک کنند.
به گفته او، در مکانی که خشت می ریزند تنها در تابستان می توانند کار کنند؛ چون با فرا رسیدن زمستان، ریزش برف و باران کار شان را ناممکن می سازد.
login or register a new account.
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک