فیروزکوه (پژواک، ١٤ سنبله ٩٧): شماری از خانواده هاى داخلی که به دليل جنگ و ناامنی به ولایت غور بيجا شده است، می گویند که در وضعیت بد معیشتی و صحی قرار دارند و در صورت عدم توجه؛ با مشکلات بیشتری مواجه می شوند.
بر اساس معلومات ریاست امور مهاجرین و عودت کننده گان غور، از آغاز سال روان تاکنون بیش از ۲۵۰۰ خانواده از ولایات فاریاب، بادغیس، هلمند، کندز و شماری هم از ولسوالی های این ولایت، به شهر فیروزکوه مرکز غور پناه آورده اند که برای بیش از ۱۰۶۷ خانواده به همکاری موسسات مدد رسان، کمک های غذایی و غیرغذایی صورت گرفته است.
از این میان ٢١ خانواده به تازه گی از ولسوالی جوند ولایت بادغیس به فیروزکوه آمده اند.
این خانواده ها می گویند که از پنج شبانه روز به این سو، شب ها در فضای سرد و روزها در زیر آفتاب سوزان به سر می برند؛ اما اداره محلی اقدامات لازمه را برای رفع مشکلات شان انجام نداده است.
این بیجاشده گان، همچنان از وضعیت ناگوار صحی فرزندان شان شکایت داشته و می گویند که کودکان شان به امراض گوناگون از جمله اسهال و استفراغ مصاب شده اند، که آنان توان خریداری ادویه را نیز ندارند.
میراحمد ۵۶ ساله یک تن از بیجاشده گان ولسوالی جوند ولایت بادغیس، در صحبت با آژانس خبری پژواک گفت که تداوم جنگ میان نیروهای امنیتی افغان با مخالفان مسلح، آنان را مجبور ساخت تا خانه های شان را ترک بگویند.
موصوف با چشمان اشک آلود و صدای لرزان افزود: «طالبان تمام دار و ندار ما را به یغما بردند، بچه های ما را کشتند و ما ناگزیر شدیم که خانه های مان را ترک بگوییم و به غور بیاییم.»
وی گفت که اداره محلی غور، برای هر خانواده یک خیمه داده است که تکافوی تمامی اعضای خانواده را نمی کند و ناگزیراند تا شماری از آن ها در بیرون از خیمه در فضای سرد بخوابند.
خال بی بی زنی ٥٥ ساله که شوهر و یک فرزندش را در جنگ بین طالبان و نیروهای دولتی در ولسوالی جوند بادغیس از دست داده است و حال سرپرستی یک خانواده ۹ نفری را به عهده دارد، در جمع بیجاشده گان می باشد.
وی گفت: «هنگامی که هوا تاریک شد، بدون آن که به کسی چیزی بگوییم، از خانه فرار کردیم تا از ظلم و ستم طالبان نجات پیدا کنیم.»
او علاوه کرد که هیچ چیز برای خوردن و آشامیدن ندارند، اطفال شان در وضعیت بد صحی قرار دارند و از حکومت و نهادهای مددرسان خواست که هر چه عاجل، به وضعیت بیجاشده گان و آوارگان بادغیس در غور توجه کنند.
خال بی بی افزود: «طالب های ظالم سرپرست خانواده ما را کشتند، ما را مجبور کردن که فرار کنیم؛ زندگی بدی داریم، نان برای خوردن نداریم و اگر با ما کمک نشود، می میریم.»
login or register a new account.
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک