نژند: رسيدنم به سال پايانى پوهنتون، مى رساند که معلوليت مانع پيشرفت نمى شود

چاريکار (پژواک، ٤ جدى ٩٧): عبدالحکيم نژند جوان با همتى در ولسوالى کلکان کابل است که هر دو پايش فلج است؛ اما توانسته مکتب بخواند و در پوهنتون نيز از جمله محصلان ممتاز باشد.

اين جوان ٢٣ ساله، آرزوهاى بلند دارد و در راه رسيدن به آن، فراتر از فردى قدم مى گذارد که معلوليت نداشته باشد.

نژنده باشندۀ قریۀ “بازاری” ولسوالی کلکان است و با پاهاى فلج؛ اما عظم متين به دنيا آمده است.

نژند که در دهن دروازه ورودی پوهنتون پروان در ولچر«بايسکل مخصوص افراد داراى معلوليت» نشسته بود، به آژانس خبرى پژواک گفت که در هفت سالگى، رو به آموزش آورده است.

او افزود که نخست در حالى براى فراگيرى درس های دینی به مسجد مى رفت که بر سر دست هايش حرکت مى کرد.

نژند افزود: «سپس، در حالى خود را شامل مکتب مقاومت کلکان کردم که خانواده ام راضی نبود مکتب بخوانم؛ می گفتند که نمی توانی، مگر مه علاقمند درس و تعليم بودم و ابتدائیه و متوسط را در همين مکتب خلاص کردم.»

این جوان افزود که مکتب از منزل او حدود يک کيلومتر فاصله داشت و به مشکل به مکتب رسيده مى توانست؛ اما اين مشکل مانع رفتن او به مکتب نشد.

نژند گفت: «هر روز از مردم می خواستم که مه را در بايسکلم به مکتب انتقال دهند، کسی انتقال می داد و کسی نمی داد؛ همین قسم در آمدن از مکتب به طرف خانه، از مردم کمک می خواستم.»

وى افزود که نمى تواند در راه هاى خامه، بايسکلش را به تنهايى حرکت دهد. 

این جوان مستعد گفت: «کتاب های صنف هشتم و یازدهم را در فصل زمستان در خانه خواندم، امتحان سويه صنف هشت را دادم، به صنف نهم رفتم و باز امتحان سويه صنف يازدهم را دادم، به صنف دوازدهم راه یافتم.»

نژند، درسال ١٣٩٤ از لیسۀ شهید امیر حبیب الله خادم دین رسول الله، در ولسوالی کلکان به درجه هشتم فارغ گردیده و در همين سال، از طريق امتحان کانکور به پوهنځى دلخواه خود (ادبیات دری) پوهنتون پروان با اخذ ٢٢٨ نمره راه يافته است.

او اکنون محصل صنف سوم اين پوهنځى است و همه روزه از ولسوالى کلکان به پوهنتون پروان که در چاريکار مرکز ولايت پروان موقعيت دارد، مى رود.

نژند گفت که همه روزه، حوالى ساعت ٦ صبح از منزلش به سوى پوهنتون حرکت مى کند و دوستانش او را کمک مى کنند که از منزل تا سرک عمومى، توسط ولچر خود حدود يک کيلومتر راه را طى کند.

موصوف افزود که سپس توسط موتر، حدود ٢٠ کيلومتر راه را تا چاريکار طى مى کند.

او گفت: «بسیار زیاد انتظار می کشم که یک موتر پیدا شود و مرا همراه با ولچرم تا پوهنتون ببرد، بعضی از موتروان ها تا سه صد افغانى کرايه مى خواهند، گر چه مه در دالۀ موتر می­شينم همرای ولچر خود، از هر دو طرف ١٥٠ تا ٢٠٠ افغانى کرايه مى دهم، چهار بجه ديگر پس خانه مى رسم.»

او گفت: «تمام اين زحمت ها را به خاطرى مى کشم تا درس بخوانم و حق خود و حق دیگران را بدانم، خیر است که راه گشته نمى توانم.»

وى که آرزو دارد در آینده یکی از دانشمندان عصر باشد، گفت تا حال توانسته است در پوهنتون نمرات کدرى داشته باشد.

موصوف افزود که برخی از همسایگان او با وى چون فلج است، رفتار تبعیض آمیز می کنند؛ اما وی در برابر این مشکلات مبارزه می کند و باور دارد که می تواند روزی به آرزوهایش دست یابد.

اين جوان، در ميان اعضاى خانواده اش (پدر، مادر، سه خواهر و چهار برادر) تنها شخص آموزش ديده مى باشد.

نبود کار و فقر اقتصادی، از چالش هايى است که بیشتر جوانان افغان با آن رو به رو اند و این دو چالش بر زندگی نژند نيز سایه افگنده است.

او که به گفته خودش تنها پدرش کار دارد و گِلکاری می کند، افزود: «هر روز که به پوهنتون رفت و آمد می کنم، ١٥٠ تا دوصد افغانى کرایه راه مى دهم، بسیار به مشکل این پول را پیدا می کنم، تا حال هیچ نهاد به مه کمک هم نکرده است، تنها یک ولچر سازمان ملل متحد کمک کرده است.»

او که سالانه ٦٠ هزار افغانى معاش معلوليت دارد، گفت که با همين امکانات کمى که دارد، در منزل خود کتابخانه را ايجاد کرده است که يک هزار جلد کتاب دارد.

کارکردهای نژند، استادان و همصنفانش را شگفت زده کرده و آنان باور دارند که نژند، فراتر از یک فرد سالم به امور زندگی و دروسش رسیدگی می کند.

عادله حمیدی آزین استاد در پوهنتون پروان گفت که نژند، يکى از محصلان خوب اين پوهنتون است.  

خانم حميدى افزود: «عبدالحکیم نژند،یک الگوی خوب برای تمام معلولین است، بعضی وقت طورى تعبیر می شود که معلولیت بار دوش جامعه است؛ در حاليکه عبدالحکیم نژند ثابت می سازد که معلولین می توانند درس بخوانند و مصدر خدمت به جامعه شوند.»

او گفت که نژند به دیگر معلولین روحیه می دهد که توانايى های ذهنی خود را به کار اندازند و تحصیلات عالی داشته باشند.

همچنان دوشیزه نودا همصنفی نژند، عبدالحکیم نژند را قهرمان و بالاتر از یک فرد سالم دانسته و برخورد نيک او را توصيف کرد.

او افزود: «نژند ناتوانی جسمى دارد؛ اما ناتوانی ذهنی ندارد و نسبت به ماها و نسبت به انسان های ديگرى که می شناسیم سالم تر است؛ شخصى پر تلاش و زحمت کش مى باشد.»

محمد ظریف راشد ولسوال کلکان گفت که امسال در این ولسوالی، با هشتاد فرد داراى معلوليت مواد خوراکه و البسه کمک شده و بيش از صد تن از معلولين، تحت آموزش هاى حرفوى قرار گرفته اند. 

 وی افزود که در مورد عبدالحکیم نژند معلومات ندارد؛ اما اگر به ولسوالی مراجعه کند و قابل کمک باشد، با او نيز از سوی دولت کمک خواهد شد.

بر بنیاد آمارهای داده شده از سوی مسئولان ولسوالی کلکان، در ولايت پروان حدود سه هزار فرد داراى معلوليت و معيوب وجود دارند.

Views: 10