نیلی(پژواک، ۲۷ دلو ۹۷): شماری از افراد دارای معلولیت در دایکندی، با شکایت از مسئولان محلی در راستای عدم توجه به حقوق این قشر، می گویند که به جز از دریافت یک مقدار مدد معاش، از هیچ امتیاز دیگری برخوردار نیستند.
این در حالی است که در مادۀ پنجاه و سوم قانون اساسی آمده است: "دولت به منظور تنظيم خدمات طبی و مساعدت مالی برای بازماندگان شهدا و مفقودين و برای بازتوانی معلولين و معيوبين و سهم گيری فعال آنان در جامعه، مطابق به احکام قانون، تدابير لازم اتخاذ می نمايد... دولت حقوق متقاعدين را تضمين نموده، برای کهن سالان، زنان بی سرپرست، معيوبين و معلولين و ايتام بی بضاعت مطابق به احکام قانون کمک لازم به عمل می آورد."
با این حال، شماری از افراد داراى معلوليت در دایکندی با انتقاد از مسئولان محلی به بی توجهی به حقوق شان، می گویند با آن که حدود ده هزار معلول در ولایت دایکندی بود و باش دارند؛ اما کمترین اقدام برای تغییر وضعیت زندگى آنها صورت نگرفته است.
به گفته آنان، معلولیت در دایکندی که باعث از کارماندن و یا قطع عضو یک شخص شده است، ناشی از جنگ های داخلی، مهاجرت، بلایای طبیعی و یا مادرزاد می باشد، که افراد معلول با انواع مشکلات دست و پنجه نرم می کنند.
آنان می گویند که خشم روزگار مشت محکمی بر جبین شان کوبیده است و با این نازک دلی، دیگر توان مقابله با ناملایمت ها را ندارند؛ اما با وجود این ناتوانی گاهاً مورد تحقیر قرار می گیرند.
به باور این افراد؛ بیکاری، پیدا نکردن یک لقمه نان، نداشتن حرفه، تعلیم و تحصیل از عمده ترین نکاتی اند که باعث شرمساری یک معلول در برابر خانواده اش می گردد.
سید طالب یک تن از افراد دارای معلولیت که هر دو پایش را از دست داده است، به آژانس خبری پژواک گفت: «برای معلولین در دایکندی، جز سالانه یک مقدار معاش، دیگر امتیازی در نظر گرفته نشده است.»
شهلا دیگر معلول این ولایت با شکایت از نبود سهولت های بیشتر برای معلولین گفت: «عدم توجه مسئولان سبب شده تا معلولین زن در دایکندی، با مشکلات زیادی چون نداشتن وسیله اى برای بیرون شدن از منزل، نبود مکان های آموزشی – تفریحی و نگاه های تحقیرآمیز شهروندان مواجه می باشند.
محمد دانش نماینده انجمن رشد معلولین نیز با تائید این نگرانی ها گفت: «با آنکه افراد دارای معلولیت یک قشر آسیب پذیر جامعه هستند، تطبیق نشدن قانون یکی از مشکلات عمدۀ فرا راه معلولین بوده که هنوز هیچ فردی به جز یک مادۀ قانونی به معلولین اهمیت داده نشده است.»
به گفتۀ او، اعطای بورسیه های تحصیلی، سهم پنج درصدی در ادارات دولتی، شمولیت در موسسات تحصیلات عالی دولتی و خصوصی و سهمیه زیارت بیت الله شریف از مواردی اند که معلولین در دایکندی از آن مستفید نشده اند.
وی با نارضایتی از ریاست کار و امور اجتماعی گفت: «از لحاظ رشد و توانایی در دایکندی برای معلولین نه از طرف والی و نه از طرف آمریت شهدا و معلولین کاری صورت نگرفته است، تا آنان بتوانند آسوده تر زندگی کنند و تامین معیشت برای خود و خانوادۀ شان نمایند.»
با این حال، باقر رضایی فعال مدنی در دایکندی گفت: «در دایکندی معلولین با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کنند؛ اما حکومت هیچ گونه توجه به این قشر ندارد.»
login or register a new account.
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک