میمنه (پژواک، ۳١ ثور ۹۸): شماری از فعالین حقوق زن در فاریاب می گویند که مشکلات امنیتی، پیروی از سنت ها، و دید منفی نسبت به کار زنان در بیرون از منزل سبب شده است تا حضور زنان در ادارات دولتی اين ولايت کمرنگ بوده باشد.
آنان با انتقاد از سطح پائین مشارکت زنان در ادارات دولتی تصریح می دارند که به جز از چند ادارۀ محدود، در بیشتر ادارات زنان ایفای وظیفه نمی کنند.
بر پایه معلومات ریاست کار و امور اجتماعی ولایت فاریاب، حدود ۲۸۱۵ تن در بخش کارکنان خدمات ملکی دولت ایفای وظیفه می کنند که ۳۳ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند.
داکتر کریمه حامد فاریابی عضو شبکه جامعه مدنی فاریاب و یک تن از مدافعین حقوق زنان درفارياب، با انتقاد از حضور کمرنگ زنان در ادارات دولتی آن ولايت گفت که در حال حاضر، در اکثریت مطلق ادارات دولتی به شمول ولسوالی ها زنان حضور ندارند؛ اما به طور نمایشی صرف یک زن به حیث ولسوال خانچارباغ و چند تن دیگر در ادارات اندخوی کار می کنند.
به گفته وی، در حالیکه حضور زنان در ادارات دولتی باعث بهبود امور اداری، حکومتداری خوب، شفافیت در کارهای رسمی و از بین بردن فساد اداری موثر تمام می شود؛ اما هنوزهم اکثر ادارات فاقد کارمندان زن اند.
او با بیان اینکه زنان به تناسب مردان متعهدتر و صادق تر هستند، از حکومت خواست تا در راستای تامین امنیت و مصئونیت زنان در ادارات توجه جدی داشته باشد و آنان را با توجه به تحصیل، دانش و ظرفیت شان به کار بگمارد، روابط بر ضوابط را از بین ببرد.
موصوف افزود: «پس از سقوط حاکمیت طالبان و به وجود آمدن نظام جدید در افغانستان، زنان با علاقه خاص به خاطر خدمتگذاری در جامعه در عرصه های مختلف ادارات دولتی و غیر دولتی استخدام و کار کردند؛ اما وخامت اوضاع امنیتی، نبود امکانات و سهولت های لازم برای زنان، مزاحمت های همکاران مرد، خواستگاری های آمرین و ازدواج با زیر دستان و همکاران و سوء استفاده ها از زنان سبب شد که افکار عامه به خصوص خانواده ها به جهت منفی تغيیر نماید و به دختران و زنان اجازه ندهند که بیرون از خانه در دفاتر کار نمایند.»
فرخنده معلم لیسه عالی ستاره درشهر ميمنه که عضویت لویه جرگه مشورتی صلح را نیز داشته است، از نقش و سهم اندک زنان در ادارات دولتی انتقاد نموده، گفت که به جز از ریاست امور زنان، معارف و تحصیلات عالی فارياب، در هیچ اداره دولتی و ولسوالی ها زنان حضور ندارند، اگر حضور هم دارند، شمار آن ها اندک است.
موصوف افزود: «نا امنی، سقوط ولسوالی ها، مردسالاری و قیودات از سوی خانواده ها مانع حضور و فعالیت بانوان در ادارات دولتی شده است.»
به گفته وی، زنان که نیمی از جامعه انسانی افغانستان را تشکیل می دهند، باید جسورانه از حقوق شان که اسلام و قوانین نافذۀ کشور برای شان قائل شده استفاده کنند.
قاهره قاریزاده مدیر منابع بشری شاروالی میمنه نیز از سهم ناچیز زنان در حکومت محلی فاریاب انتقاد نموده گفت که به جز از معارف، صحت عامه و شاروالی، مشارکت زنان در سایر ادارات دولتی اندک است.
به گفته او، با توجه به اینکه سطح دانش و سواد زنان و دختران به تناسب گذشته بلند رفته و تغییرات مثبت در افکار، برخورد و زندگی اجتماعی شان به میان آمده است؛ اما به دليل عدم مصئونیت در ساحه کار، خانواده ها اجازه نمی دهند که زنان و دختران شان با مردان کار کنند.
وی خاطر نشان کرد که این مشکلات و نارسایی ها سبب شده، تا هیچ خانمی جرئت نکند در بستی که در آنجا همه مرد باشند، خود را آماده رقابت سازد و ترجیح می دهد که معلم باشد.
اما خانم قاریزاده تصریح نمود که در دو سال اخیر، تغيیرات چشمگیری در شاروالی میمنه به میان آمده و از جمع ۶۰ کارمند، ۱۶ تن آنان را بانوان تشکیل می دهند.
وی علاوه کرد که افزون بر چالش های امنیتی، بدبینی و محدودیت کاری، نبود سهولت های لازم چون اتاق، تشناب، کودکستان، ترانسپورت وغیره نیازمندی ها، باعث شده تا زنان کمتر علاقمند کار در ادارات دولتی باشند.
در همین حال، فیروز کریمی رئیس پوهنتون فاریاب گفت که در این نهاد اکادمیک، از جمع ۱۵۸ استاد، ۳۴ تن آنان را به شمول رؤسای سه پوهنځی، زنان تشکیل می دهند و از ۴۱۷۱ محصل ۱۰۵۶ تن آنان قشر اناث می باشند.
او افزود که نسبت به سال های قبل، حضور محصلین اناث به دلیل تهدیدات امنیتی، هشدار مخالفین مسلح، کم علاقه گی دختران به پوهنځی های زراعت، انجنیری و اقتصاد در این کانون علمی کاهش یافته است.
محمد شعیب نوری سرپرست معارف فاریاب همچنان به پژواک گفت که بیش از ۳۲۰ هزار شاگرد در مکاتب مصروف تعلیم اند که ۴۲ درصد شان را دختران تشکیل می دهند و از ۹۱۴۷ کارمند و معلم، ۳۲۱۷ تن آنان را بانوان تشکیل می دهند.
به همين گونه کریمه بیهقی رئیس کار و امور اجتماعی فاریاب، هر چند مشکلات امنیتی را از چالش های عمده و اساسی در برابر زنان می داند؛ اما می گوید که پس از به میان آمدن نظام جدید در افغانستان، شرایط کار برای زنان در بیرون از منزل فراهم شده است.
وی با خرسندی از حضور و نقش زنان در ادارات دولتی گفت که در گذشته زنان از خانه بیرون شده نمی توانستند، از حقوق انسانی و اسلامی شان آگاه نبودند؛ اما با روی کار آمدن نظام جدید و تلاش هايی که برای ارتقای ظرفیت زنان اتخاذ شد، بر توانایی های زنان افزوده شده است.
او خاطر نشان کرد که زنان در فاریاب، به تناسب سایر ادارات حضور پُررنگ تر در معارف و پوهنتون دارند.
بیهقی علاوه نمود که در حال حاضر زنان در شورای ولایتی، شورای ملی، نهادهای دولتی و غیردولتی و بانک ها فعالیت دارند؛ اما نیاز است تا به زنان نقش بیشتر داده شود.
موصوف افزود: «برای کار کردن زنان در ادارات دولتی در فاریاب هیچ موانعی وجود ندارد، صرفاً یک ذهنیت منفی را در افکار عامه تداعی کرده اند و برخلاف خبرهايی که از برخی ولایات مبنی بر آزار و اذیت زنان در ادارات دولتی و غیردولتی شنیده شده، در فاریاب چنین موردی وجود ندارد.»
اما شهلا «نام مستعار» گفت: «من در سال ۱۳۸۸ به عنوان کارمند در یکی از موسسات کار می کردم و از معاشى که به دست می آوردم به خانواده ام کمک می کردم؛ اما وقتی خبر رابطه و ازدواج پنهانی یکی از کارمندان اناث یک دفتر با همکارش فاش شد، بعداً یک ذهنیت بد در جامعه سنتی انعکاس یافت، پیش از آنکه خانواده ام مانع کارم شوند، خود تصمیم گرفتم که دیگر کار نکنم.»
حمیدالله عظیمی کارمند بخش خشونت دفتر ساحوی حقوق بشر فاریاب، مشارکت زنان در ادارات و موسسات مرکز ولایت را قناعت بخش دانسته، تصریح داشت که مشارکت زنان در عرصه های مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نسبت به گذشته بهبود یافته و سطح دانش و آگاهی شان بالا رفته است.
به گفته او، هوشیاری و بیداری زنان سبب شده تا خشونت ها کاهش یابد و با ایستاده گی در برابر ازدواج های زیرسن و اجباری، برای به دست آوردن حقوق شان دادخواهی می نمایند.
عظیمی گفت: «هر چند زنان به عنوان معلم، استاد پوهنتون، وکیل مدافع، کارمند دوایر دولتی و فعالین مدنی در جامعه فعالیت دارند؛ اما با آن هم خواستار سهم بارز و گسترده در ادارات دولتی می باشند.»
وی در قسمت محدودیت کار برای زنان در ولسوالی ها گفت که شرایط امنیتی فرصت کار را نه تنها برای زنان، بلکه برای مردان نیز تنگ ساخته است؛ چون اکثر ولسوالی ها یا در کنترول مخالفین و یا زیر تهدید جدی قرار دارتد.
به گفته او، هیچ شکایتی از آزار و اذیت زنان در ادارات دولتی فاریاب تا به حال گزارش نشده است.
با این حال، نقیب الله فایق والی فاریاب می پذیرد که سهم زنان در ادارات دولتی فاریاب ده برابر کم تر از ولایات بلخ و کابل می باشد و به استثنای اداره ولایت، پوهنتون، معارف و صحت عامه در هیچ ارگان دولتی در سطح مرکز ولایت و ولسوالی ها زنان کار نمی کنند.
موصوف، دلایل و عوامل عدم حضور کارمندان زن در ادارات دولتی را جنگ های چندین ساله، نبود حکومتداری خوب و مداخله زورمندان در امورات حکومت محلی دانسته گفت که موارد یادشده از چالش های عمده برای حضور زنان در ادارات دولتی می باشد.
وی افزود که قبلا در مقام ولایت هیچ خانمی در جلسات تصمیم گیری حضور نداشت؛ اما همزمان با آغاز کارش ، این وضعیت تغییر کرده است و زنان اجازه حضور در همه جلسات و محافل را پیدا کرده اند.
به گفته او، برای آنکه زمینه جذب زنان و دختران در ادارات دولتی بیشتر شود، با پیروی از برنامه «تبعیض مثبت» در رقابت ها نسبت به مردان به بانوان ۱۰ نمره بیشتر کمک می شود.
فایق گفت: «رئیس جمهور غنی در سفر اخیرش به فاریاب، هدایت داده است تا حضور زنان در حکومت محلی افزایش یابد و در سه ماه اخیر ۱۹۳ زن از طریق برنامه های موسسه اکتید جذب شده اند و بیش از یکصد خانم دیگر نیز از یک ماه به این سو شامل برنامه پرومووت اداره انکشاف بین المللی ایالات متحده امریکا شده اند و تا سه ماه آینده، حدود ۵۰۰ خانم دیگر در بخش های مختلف شامل کار می شوند.»
وی به شهروندان فاریاب اطمینان داد که فضای کار برای زنان در ادارات دولتی مساعد شده و وضعیت ناپسند قبلی حاکم در حال درهم شکستن است؛ چنانچه در لویه جرگه مشورتی صلح ۳۱ درصد زنان انتخاب شده بودند.
موصوف با بیان اینکه ادارات فاریاب مصئون ترین محل کار برای زنان در سطح کشور است، افزود: «فرهنگ و غیرت مردم این ولایت اجازه نمی دهد کسی به زن و دختر کسی به دید منفی بنگرد و یا مورد آزار قرار گیرند.»
در عین حال، مولوی گل احمد لطفی رئيس حج و اوقاف فاریاب، به پژواک گفت که اسلام قطعاً مخالف تعلیم و کار زنان در جامعه نمی باشد؛ بلکه به زنان جایگاه و حقوق زیاد را قائل گردیده است.
لطفى افزود که دين اسلام به مرد و زن، فرا گرفتن علم را حکم نموده است، به زنان اجازه داده است با رعایت احکام اسلام در اجتماع کار کنند.
وی افزود که پیامبر بزرگ اسلام به زنان احترام زیاد قایل بوده است؛ چنانچه با همسر شان سفر می کردند و حضرت خديجه (رض) تجارت می نمودند.
منبع افزود که از دين اسلام، آنچنان که کار و تجارت زنان يک عمل پسنديده؛ علم آموزی و تعلیم زنان نه تنها امری پسندیده است، بلکه از واجبات این دین به شمار می‌رود و آیات و روایات زیادی بر آن دلالت دارند. از جمله اینکه رسول گرامی اسلام فرموده‌اند که فراگیری دانش، بر هر مسلمانی واجب است.
Visits: 21
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک