کندهار (پژواک، ۲٢ میزان ۹۹): نورمحمد اکا یک تن از باشندگان ولسوالی ریگستان ولایت کندهار، که ٧٠ سال سن دارد و چند سال قبل از اثر درگیری بیجا شده است، آرمان صلح دارد و میخواهد که دوباره به ولسوالی و قریۀ خود برگردد.
نامبرده که در ریاست مهاجرین ولایت کندهار برای به دست آوردن کمک در انتظار بود، شکل ظاهری وی از زندگی تلخ و سرگردانش حکايت میکرد.
وی در مصاحبه با آژانس خبری پژواک گفت زمانیکه حدود ١٥ سال قبل در ولسوالی ریگستان حالت خراب و جنگ و ناامنی آغاز شد، وی مجبور به کوچ کشی شد، همه دارایی خود را ترک کرده و تنها جان خود را کشید.
وی افزود که از ولسوالی ریگستان، به منطقۀ شامیرقلعۀ ولسوالی میوند کوچ کشی کرد و برای چند مدت در اینجا زندگی نمود؛ اما جنگ در اینجا نیز آرام نگذاشت و بالاخره مجبور شد که به منطقۀ دشت ولسوالی ژیری بیجا شود.
به گفتۀ اکا، سال ها میگذرد که در این منطقه با خانواده ٣٥ نفره اش زندگی سرگردان دارد.
به گفتۀ وی؛ در خانوادۀ ۳۵ نفری او و برادرش، تنها سه جوان نان آور موجوداند که شب و روز برای آوردن نان بخاطر پیداکردن کار تلاش میکنند؛ اما بازهم کار پیداکرده نمی توانند.
وی در مورد اینکه چطور زندگی آنان از سبب جنگ تلخ شده است؟ گفت: “در ولسوالی ریگستان زندگی خوب داشتیم، مالداری داشتیم و از این طریق گذاره میکردیم؛ اما جنگ همه دارايی ما را گرفت، خانه و قریه خود را ترک نمودیم، مواشی خود را به نصف قیمت فروختیم و به قلعۀ شامیر ولسوالی میوند کوچ کشی کردیم.”
به گفتۀ وی، پس از یک سال در شامیرقلعه نیز درگیری آغاز شد و آنها دوباره مجبور به کوچ کشی شدند.
نورمحمد اکا افزود: “سال ها قبل، یک شب بین طالبان و پولیس درگیری شدید آغاز شد، ما در بین درگیری گیر مانده بودیم، خانم و چهار فرزند برادرم زخم برداشتند، حتی ظروف خانۀ ما نیز با مرمی سوراخ شد؛ در همین شب از آنجا کوچ کردیم و زخمیان خود را به شهر قندهار انتقال دادیم.”
وی گفت که پس از این رویداد، به ولسوالی میوند نرفته و در ولسوالی نزدیک کندهار (ژیری) مستقر شده اند.
به گفتۀ وی، سال ها میشود که در دشت ژیری، به این امید زندگی میکند که یک روز در کشور صلح تامین خواهد شد و آنها دوباره به خانه و قریۀ خود بر میگردند.
وی افزود که دیگر، از چنین زندگی خسته شده و میخواهد دوباره به قریۀ خود برگردد؛ اما این کار زمانى ممکن است که جنگ به پایان برسد و صلح تامین شود.
نامبرده از طرف های درگیر جنگ بخصوص طالبان خواست که بالای وطنداران خود رحم کرده و صلح نمایند.
به گفتۀ وی، طالبان به سختی های زندگی مردم توجه کنند که از جنگ و ماین های آنها بیجا شده، مرد، زن و اطفال آنها مجبور به فقر شده اند.
وی گفت: “به صلح مثل هر افغان دیگر، امیدواری من بیشتر شده بود؛ اما زمانیکه به درگیری دوباره آغاز شده و بیجاشدگی مردم توجه میکنم ناامید میشوم، این جنگ تاکی جریان خواهد داشت؟ تاکی کشته میشویم؟ اگر طالبان به راستی ارادۀ صلح دارند، پس چرا جنگ را دوباره آغاز کرده اند؟”
به گفتۀ وی، دیگر از زندگی درمهاجرت بیزار شده، کار و روزگار پیدا نمی شود، اگر کمک های ادارات کمکی نباشد، وی و هزاران بیجاشدۀ دیگر، حتی با مرگ مواجه خواهند شد.
وی از درد بیشتر گفت که شب و روز برای تامین صلح دعا می نماید؛ اما دعای وی نیز قبول نمی شود.
تنها نورمحمد اکا نیست که از سبب جنگ و ناامنی، مهاجر شده بلکه در ۲۰ سال گذشته، ده ها هزار خانواده< قریۀ خود را ترک کرده اند و این روند ادامه دارد.
در ماه های اخیر، از سبب افزایش ناامنی، از ولسوالی های ناامن کندهار، ولایات هلمند و ارزگان، صدها خانواده به ولسوالی های امن و شهر کندهار بیجا شده اند.
عبدالواسع، کسی است که همراه با خانوادۀ هفت نفری اش، تازه از ولسوالی گیزاب ولایت ارزگان به شهر کندهار بیجاشده و در اینجا در یک خانۀ نیمه ویران زندگی مینماید.
نامبرده، به آژانس خبری پژواک گفت که مثل میلیون ها افغان دیگر، از مذاکرات بین الافغانی صلح بین طالبان و دولت خرسند بود و امید داشت که آتش بس صورت خواهد گرفت و جنگ برای همیشه به پایان خواهد رسید؛ اما با تاسف در ولسوالی آنها، تازه جنگ آغاز شده و آنها را مجبور به ترک خانه کرده است.
نامبرده با کشیدن آه افزود که اگر طالبان و جوانب حکومتی واقعاً صلح میخواهند، پس شدت درگیری و آغاز جنگ های تازه در برخی مناطق، بخاطر چیست؟
وی افزود که هزاران خانواده، از ولایات و ولسوالی های مختلف به کندهار پناه آورده اند، که در اثر جنگ و حملات هوایی، خانه های شان تخریب گردیده است؛ اما در اینجا نیز زندگی پر از مشکلات دارند، آخر این حالت تاکی ادامه خواهد داشت.
نامبرده گفت تازمانیکه صلح تامین نشده باشد، مشکلات مردم به پایان نمی رسد.
وی از حکومت و طالبان خواست که جنگ کنونی را به پایان برسانند و به حالت مردم رحم نمایند.
محمد نسیم یک تن از بیجاشدگان دیگر که از سبب درگیری های اخیر، از ولسوالی میوند به شهر کندهار آمده است، گفت آنها میخواهند که در مناطق شان صلح تامین شود و دوباره به مناطق شان برگردد.
به گفتۀ وی، از حکومت و طالبان بدون خاتمۀ جنگ و صلح ذات البینی، هیچ چیزی دیگر نمی خواهد.
بر اساس معلومات ریاست مهاجرین ولایت کندهار، در سال های گذشته تقریباً ۷۰ تا ۸۵ هزار خانواده، از سبب ناامنی وارد کندهار شده و در اینجا مستقر شده اند.
این خانواده ها بشمول هلمند و ارزگان، از ۱۸ ولایت دیگر و ۱۰ ولسوالی ناامن ولایت کندهار، به شهر کندهار پناه آورده اند.
اما مقامات این ریاست خبر میدهند که با توجه به وضعیت اخیر امنیتی کندهار و ولایات نزدیک، ممکن است در جریان سال جاری، ۱۰ هزار خانواده از مناطق خود بیجا شوند.
دوست محمد نایاب رییس امور مهاجرین، به آژانس خبری پژواک گفت که در این اواخر، از ولسوالی های ناامن کندهار و ولایات هلمند و ارزگان، صدها خانواده به ولسوالی هاى امن و شهر کندهار بیجا شده اند.
وی گفت که از یک ماه بدینسو؛ از ولسوالی شاه ولیکوت ولایت کندهار ۲۵۰ خانواده، از ولسوالی میوند ۸۰۰ خانواده، و از ولسوالی گیزآب ولایت ارزگان دها خانواده، به ولسوالی های امن ژیری و پنجوایی و شهر کندهار مهاجر شده اند.
به گفتۀ موصوف این درحالیست که از چند هفتۀ گذشته بدینسو، در دوحه مرکز قطر بین حکومت و طالبان مذاکرات صلح آغاز شده و مردم منتظر نتایج آن اند.
به گفتۀ وی، مردم در آرمان صلح اند و میخواهند که دوباره به مناطق شان برگردند.
پژواک، به همکاری مالی دنمارک و برنامه انکشافی ملل متحد (UNDP)، این گزارش را تهیه کرده است.
Visits: 3
تماس با ما
خبرنامه
ارسال گزارش
اپلیکیشن موبایل پژواک