در شرایطی که افغانستان هم اکنون از لحاظ امنیتی، سیاسی و اقتصادی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد؛ برای بیرون رفت از این وضعیت و جلب توجه جامعۀ جهانی، برگزاری یک کنفرانس بین المللی در کابل، یک نقطۀ عطف برای افغانستان است.

کنفرانس کابل که به تاریخ بیست و هشتم ماه فبروری میلادی در کابل برگزار شد، در آن حکومت افغانستان در کنار مکث روی موضوعات داخلی و امنیتی و دستاوردهای نیروهای امنیتی افغان روی مسایل سیاسی نیز به جهانیان تا حدی معلومات دقیق ارایه کرد. اما در این کنفرانس، چیزی که بیشتر خبر ساز شد و توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرد، بسته پیشنهادی حکومت افغانستان برای جنگجویان مسلح بالاخص طالبان مسلح بود.

 حکومت افغانستان در این کنفرانس که بیشتر آن، به زبان انگلیسی از سوی مقامات افغان به پیش برده شد؛ اما رییس جمهور غنی پیشنهادات خود را به زبان های ملی دری و پشتو برای طالبان ارایه کرد، این بسته پیشنهادی حکومت افغانستان برای طالبان، فرصت خوبی را برای طالبان و حامیان شان ایجاد نموده است؛ تا با استفاده از این فرصت به خشونت‌ها پایان دهند.

بسته‌ یی که پیش‌شرط ندارد؛ در صورت پذیرش، طالبان به عنوان یک حزب سیاسی به رسمیت شناخته می‌شود؛ آزادی، امنیت و دسترسی آن‌ها به رسانه‌ها تضمین می‌شود. این بستۀ پیشنهادی از سوی حکومت افغانستان، یک بسته جامع و قابل بحث است؛ اما با تاسف که طالبان مسلح تا کنون به این پیشنهاد حکومت افغانستان، هیچگونه پاسخی نداده اند.

در نخست، انتظار حکومت و مردم افغانستان برای پاسخ هرچه زودتر طالبان مسلح، به شرایط پیشنهادی حکومت بیشتر بود؛ اما با بی میلی و یا هم دست کم گرفتن این پیشنهادهای حکومت افغانستان، این مسله آهسته آهسته جذابیتش را از دست میدهد.  درحالیکه طالبان مسلح، پیش از برگزاری این کنفرانس، مسوولیت حملات خونین و بی سابقه را در شهر کابل به عهده گرفتند، که در آن نزدیک به سه صد شهروند افغان کشته و زخمی شدند؛ اما با آنهم حکومت و مردم افغانستان برای جلوگیری از ریختن خون بیشتر و برقراری صلح در افغانستان، بسته پیشنهادی خوبی را برای طالبان پیشکش کردند.

پیشکش کردن این طرح حکومت برای طالبان، هیچ توجیه دیگری برای طالبان جهت ادامه جنگ در افغانستان باقی نمیگذارد . اکنون که فشارها بالای طالبان از سوی حکومت افغانستان و جامعه جهانی بخصوص امریکا در حال بیشتر شدن است، این برای طالبان یک فرصت خوبی بود تا با استفاده از آن، دست از جنگ و خونریزی بکشند و برای بهبود وضعیت، با حکومت افغانستان وارد مذاکره شوند. اگر طالبان مسلح به این پیشنهادهای حکومت افغانستان پاسخ رد بدهند، یک بار دیگر مهر تایید بر عدم استقلالیت و افغانیت خود می کوبند.

گروه طالبان مسلح، حکومت افغانستان را دست نشانده میخوانند و خواهان گفتگوی مستقیم با امریکا شده اند و این گروه، این پیشنهاد شانرا پیش از کنفرانس کابل، در یک نامۀ سرگشاده به کانگرس و مردم امریکا مطرح کرد؛ اما ایالات متحده امریکا حکومت افغانستان را مستقل میخواند و تاکید میکند که طالبان مسلح، هر گونه گفتگو را باید با حکومت افغانستان آغاز کند؛ زیرا واشنگتن خود را در حد یک متحد افغانستان می بیند و مسئله جنگ با طالبان را مسئله داخلی افغانستان میخواند و بر گفتگوی بین الافغانی به رهبری خود افغان ها تاکید میکند.

اما نباید نقش ایالات متحدۀ امریکا را در برقراری صلح در افغانستان نا دیده گرفت؛ زیرا کلید صلح افغانستان در دست پاکستان است و تا زمانیکه اسلام آباد در بخش برقراری صلح در افغانستان، چراغ سبز نشان ندهد، طالبان مسلح به این پیشنهاد حکومت پاسخ مثبت نخواهند داد؛ زیرا سران طالبان مسلح، از تمامی امتیازات  و سهولت ها  در کشورهای بیرونی بر خوردار هستند و این جنگجویان زیر دست طالبان مسلح هستند که به عنوان ابزار، برای اهداف بیگانه ها قربانی میدهند. حکومت افغانستان با ارایه بستۀ پیشنهادی به طالبان مسلح، آخرین حد تمایل خود برای صلح را مطرح کرده است که نیاز است طالبان مسلح، روی این مسئله با استقلالیت فکری غور کنند.

در قدم نخست، نیاز است که برای رسیدن به صلح حکومت افغانستان، تنش های سیاسی روزافزون  را از بین ببرد و به عنوان یک حکومت دارای اقتدار سیاسی، خود را تبارز بدهد و با طالبان مسلح وارد مذاکره شود.

دوم اینکه باید بالای کشورهای حامی این گروه های جنگجو، از سوی جامعه جهانی فشار وارد شود تا آنان مجبور شوند که طالبان مسلح را به مذاکرات بکشانند؛ در غیر آن این بسته پیشنهادی، در حد نوشتۀ روی کاغذ باقی خواهد ماند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 0