از چند روز به اینطرف مکتوب سفیر افغانستان مقیم کانادا مبنی بر درخواست اش بخاطر ملاقا ت با مقامات کانادایی سر دست رسانه ها و شبکه های اجتماعی افتاده است. این رسانه ها و نیز کاربران شبکه های اجتماعی فقط به محتوی مکتوبت مرکز نکرده بلکه بیشترروی اتهامات بالای سفیر افغانستان تکیه کرده اند که اصل موضوع مکتوب را زیرسوال میبرد و در بسیاری مسایل این معلومات  برای شنونده یاخواننده بی نهایت گمراه کننده میباشند.

در مکتوب سفارتکه به احتمال زیاد از مجرای وزارت خارجه ویا هم خود سفارت أفغانستان در کانادا به رسانه ها درز کرده است سفیر افغانستان خانم شینکی کروخیل طی مکتوب رسمی به وزارت خارجه افغانستان از موفق نشدن دردیدار با مقامات کشور کانادا شکایت کرده و خواهان رفتار بالمثل از طرف مقامات شده است.

هرگاه سفیر افغانستان شینکی کروخیل نتوانسته است با مقامات کانادایی دیدار کند و خواهان حرکت بالمثل در برابر دیپلوماتهای کانادایی در افغانستان شده است. اولآ این کدام موضوع تازه نیست که مقامات تعدادی از کشور ها نمیخواهند با سفرای افغانستان دیدارکنند ولی به هیچ وجه نشاندهنده ضعف سفیر نیست بلکه این بر میگردد به سیاست کشور میزبان و تازمینه دیدار با مقامات کشورمیزبان فراهم نشود توانایی سفیر در تغیر این سیاست معلوم نمیشود. دوم تمامی کشورهای دنیا در روابط دیپلوماتیک خود خواهان رفتار و برخوردهای بالمثل اند مثلآ هرگاه کشوری دیپلومات کشور دیگری را اخراج میکند کشور دیگر به حرکت باالمثل دست میزند که نمونه آن حرکت های اخیر کرملین و قصر سفید در اخراج دیپلوماتهای هر دو کشور است و یا هم هرگاه کشوری دیپلومات کشوری را را احضار میکند کشور مذکور حرکت بالمثل را در مقابل دیپلومات همان کشور انجام میدهد. ولی سوال در این است که تا به حال چندسفیر افغانستان از نگرفتن ملاقا ت با مقامات کشورهای میزبان شکایت کرده اند؟ شاید دلیل اش اینست که بسیاری از این سفرا به فکر آن نیستند که بتوانند أفغانستان را در عرصه های بین المللی مطرح بسازندو به همین که سفیر استند و خانواده های شان در کشور امن و پیشرفته زنده گی میکند و از زنده گی نسبتآ مجلل برخورد دار استند بسیارراضی تر به نظر میرسند و دغدعهای نکه با مقامات کشور میزبان دیدارکنند را در سر ندارند. اگر خانم کروخیل چنین تقاضای کرده است نشان دهنده آنست که او به وظیفه اش متعهد است و میخواهد باایجاد ارتباطات با مقامات کشور میزبان أفغانستان را بیشتر مطرح بسازد. این درخواست ها ضعف نه بلکه قوت است.

موضوع دوم و یکی از دلایلی که مقامات کانادا در دیداربادیپلوماتهای أفغان بابی تفاوتی و سردی برخورد میکنند اینست که متاسفانه از سالیان سال سفارت أفغانستان در کانادا به مکان درخواست مهاجرتبرای دیپلومات ها و فامیلهای تعداد زیادی از سفرا بدل شده است و اکثریت مطلق این سفارتکاران بعد از ختم دوره کاری شان به أفغانستان بر نگشته و خواهان گرفتن پناهنده گی در این کشور شده اند. چنین رویهای باعث دلسردی وبی اعتباری مقامات کانادا در قبال سفارت کشور و سختگیری آن در دادن ویزه به دیپلوماتهای افغان و روابط دیپلوماتیک گردیده است. این مکتوب نشان دهنده آنست که خانم کروخیل از زمان پاگذاشتن به سفارت تمام دغدغه اش این بوده تا چگونه روابط سفارت کشور متبوع خود را باکشور میزبان احیا و اعمار کند و در سیاست گذاریهای آن کشور در قبال افغانستان تاثیر گذارباشد.

در بعضی از مقاله ها سفیرمتهم به قوم گرایی و یا هم حرکات ضد زن گردیده است٫ شاید اکثریت خواننده ها باخانم شینکی کروخیل آن آشنایی را نداشته باشند که جنبش زنان افغانستان دارد بنابراین لازم است که فقط چندکارکرد محدود اورا به رسم ثبوت در اینجا یادکنم:

۱- شینکی کروخیل در زمان وکالت اش منحیث وکیل منتخب در پارلمان اولین کسی بود که صدایش را به ضد (قانون احوال شخصیه اهل تشیع) به دلیل مواد تبعیض آمیز آن در سطح ملی و بین المللی بلند کرد٫ در حالیکه بسیاری از وکیل صاحبه های اهل تشیع در آن زمان ترجیح دادند تا خاموشی اختیار کنند و صدایشان رابلند نکنند. داد خواهی های شینکی در سطح ملی و بین المللی منجر به سرو صدا های زیادی گردید که در نتیجه این قانون اصلاح شد٫ (نه در حد الخواه ولی بهتر از اول شد). یقینآ خانم شینکی من حیث یک پشتون و سنی مذهب از این قانون هیچ منفعتی نمیبرد ولی داعیه اش کمک به همنوعان اش بوده است.

۲-خانم کروخیل در زمان وکالت اش بادرنظر داشت وضعیت پارلمان و دانستن حقیقت اینکه قانون محو خشونت علیه زنان هیچگ اهی از پارلمان رای نخواهد گرفت با ذیرکی این قانون را به ریس جمهور وقت ارایه کرد تا تحت یک فرمان تقنینی این قانون تصویب و مرعی الاجراگردد. اینکه بعد ها این قانون به خاطر امتیاز طلبی های تعدادی از وکلای دیگر دوباره به پارلمان آورده شد و قربانی رقابت های وکلا گردید بحث جداگانه است.

در واقعیت اگر تلاش های شینکی نمیبود امروز ما قانونی به نام خشونت علیه زنان نداشتیم و هزاران زن که امروز در روشنایی همین قانون به عدالت دسترس یپیدا میکنند و مجرمین این خشونت ها به جزای اعمال شان میرسند امکان پذیرنبود.

۳- شینکی اولین نهاد مبارزه با سرطان پستان را در افغانستان بنیاد گذاشت و اولین کمپاین های آگاهی دهی از سرطان پستان کشنده ترین عامل مرگ زنان را در افغانستان شروع کرد. اینکار در طول تاریخ افغانستان توسط هیچ یک از مدعیان حقوق زن و متخصصین طبی و سیاستمداران صورت نگرفته بود. بابنیان گذاری این بنیاد و وادارساختن مقامات وزارت صحت عامه بخاطر ایجاد مرکز تشخیص سرطان در افغانستان شینکی هیچ هدفی به جز از خدمت به مردم و مخصوصآ زنان ایکه به دلایل نداشتن امکانات مالی و یا هم آگاهی قربانی مرض مهلک سرطان میشوند را در سر نداشت. هرچندکه قبل از خانم کروخیل تعدادی از سیاسیون در پارلمان و حکومت و جامعه مدنی به این مرض مهلک دچار شده بودند ولی بعد از تداوی در خارج از کشورهرگز به فکراین نشدند تا کار اساسی را برای دیگر متضررین انجام بدهند.

۴- در قضیه بتول مرادی خانم اسبق حضرت وهریز که متحمل خشونت های فراوان از جمله اتهام زدن به شرافت و پاکدامنی خانم به دست شوهر دیپلومات اش گردیده بود شینکی از اولین کسانی بود که دست حمایت را به طرفش دراز کرد در حالی که بسیاری از خانم های هم تبار بتول که هم هزاره بودند و هم در موقف قدرت قرار داشتند از همکاری با او دست نگهداشتن.

۵- در یکی از نوشته ها ادعا صورت گرفته است که خانم کروخیل به زبان انگلیسی تسلط ندارد و گویا سطح مکالمه وی در حدی نیست تا با مقامات دیگر کشور ها بتواند مکالمه کند. اولآ اینکه خانم شینکی نه تنها به زبان انگلیسی روان میتواند تکلم کند بلکه تسلط کامل هم روی این زبان دارد. گذشته از آن اگر شاخصه انتخاب سفرا دانستن زبان انگلیسی در حد مسکلی و دیپلوماتیک است آیا وزرای خارجه افغانستان به این زبان تسلط کامل داشته و یادارند؟ سوال دیگراینکه چند تن از سفرای مرد و نماینده های سیاسی افغانستان در کشورهای دیگر به زبان انگلیسی در حد مسلکی و استندرد تسلط دارند و چند تن شان قادر اند به زبان هایک شورهای میزبان تکلم کنند. از همه مهمتر اینکه در یکی از برنامه ها در امریکا توسط گروه بینالمللی بحران ر سال ۲۰۱۴ که برای خانم هیلاری کلنتن جایزه ای را اعطا میکردند از خانم کروخیل دعوت گردید تا هیلاری کلنتن را به معرفی بگیرد. اگراین خانم تسلط به زبان انگلیسی نمیداشت نه میتوانست در مجامع بین المللی برای بیش از ۲۰ سال سخنرانی کند و نه هم در مجلس این چنینی از او دعوت میشد تا قدرتمند ترین زن دنیا را به معرفی بگیرد.

اینها فقط چند نمونه محدود است که من مثال آوردم در حالی که لیست این کارکرد ها طولانی تر از حوصله یک مقاله یایک بحث است.

آنچه برای من سوال برانگیزاست اینکه مطبوعات أفغانستان هم مقاله و طنز و خبر سفیر أفغانستان در کانادا را پی هم پخش کرده و تقرر اورا یکی از ضعف های حکومت وحدت ملی میدانند. در حالیکه من شخصآ از تقرر دیپلوماتهای ناشی و بی تجربه که حضور شان برای منافع افغانستان هیچ کمکی نکرده است انتقاد کرده ام و گفته ام این تقرری ها بر أساس سلیقه های شخصی و گرایش های قومی بوده است تا اصل شایسته سالاری ولی این اشتباه محض و از انصاف به دور خواهد بود تا چنین قضاوتی را در قبال تقرری خانم شینکی کروخیل نماییم. این حملات در مقابل سفیر أفغانستان در کانادا در حالی صورت میگیرد که اکثریت مطبوعات افغانستان حتی یک سطر هم راجع به خشونت ای که یکی از دیپلوماتهای افغان در نیویورک (محمد یماعینی) گزارش نداده اند. هم چنان قابل یادآوریست که مطبوعات أفغانستان هیچگاهی به ضعف کاری سفرای مرد و کارکرد دولتمردان را نه به باد انتقاد گرفته اند و نه هم کارکرده ایشان را مورد موشکافی و بررسی قرار داده اند.

خوب بود مطبوعات افغانستان به حلاجی و تحلیل مکتوب می پرداخت و آنرا مورد بررسی قرار میداد. خوب بود خود روزنامه ها و دیگر مطبوعات نظر خانم کروخیل و یا هم وزارت خارجه را در این مورد و موارد دیگر ایکه خارج از مکتوب ادعا شده است را نیز میپرسید و آنرا از یک موقف بیطرفانه نشر میکردند.

یادداشت: من باشینکی کروخیل هیچ نوع رابطه و تعلق قومی٫ کاری و یا هم سیاسی ندارم و نه هم در پی کسب کدام امتیاز استم. دلیل نیاز به نوشتن به این مطلب را در این دیدم که شاید اکثریت خواننده ها و بیننده های مطبوعات أفغانستان از خانم شینکی کروخیل به آن حد شناختن داشته باشند که من دارم و گفتن حقایق و ایستاد شدن در مقابل ظلم و دروغ وبی عدالتی را وظیفه خود میدانم.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 34