ترجمه: پوهنیار عبدالقهار جواد

پایتخت چین٬ شهر بیجنگ جای جالب برای هر سفیری است که بخواهد مهارت های دیپلوماتیک خود را آزمایش کند. به هرحال٬ برای من در جریان نخستین ماه های کارم به حیث سفیر٬ جالب بود که شاهد چگونگی ظهور کرونا‌ویروس (کووید-۱۹) بودم.

زمانی که موارد نخستین ابتلا به کروناویروس ظاهر شد٬ هیچ کس نمی دانست که چه اتفاقی افتاده است و با چه چیزی روبرو اند. فقط معلومات که دستیاب بود همانا نسبت به مردمی بود که در یک بازار مواد غذایی بحری در شهر واهان رفته بودند و با علایم مریضی مثل “سینه و بغل» دچار شده بودند که زیاد جدی بود.

اداره های محلی حکومت و شفاخانه ها رسیدگی کردند٬ اما کافی نبود. شمار مبتلایان به ویروس کووید-۱۹ به طور سرسام آوری روز افزون بود.

در ماه جنوری کروناویروس غیر قابل کنترول به نظر می رسید. این موضوع توجه‌ی رهبری ارشد کشور چین را جلب کرد. رهبری رده بلندی کشور به طور گسترده در موضوع دخیل شد. شیوع این ویروس در آستانه بزرگترین رخصتی سالانه چین٬ یعنی سال نو شمسی چین تصادف کرده بود.

هرکس درحال برنامه ریزی به منظور سفر و سپری کردن رخصتی ها در شهر خود مشغول بود و بسیاری هم به این قصد وقت سفر کرده بودند. به هرحال٬ هیچ چیزی جلو راه حکومت را به خاطر مهار کردن این ویروس نگرفت. از اینکه حکومت چین تجربه مشابه مهار کردن ویروس سارس را داشت٬ می دانست که چه کاری انجام دهد. آنها می دانستند که در برابر رقابت زمان قرار گرفته اند و بنابران باید به سرعت عمل می کردند.

شهر واهان و شهر های پیرامون آن قرنطین شدند. برای مردم گفته شد که در خانه های خود بمانند. سیستم حمل و نقل عامه متوقف و رخصتی ها و جشن ها لغو اعلام شد و سفر در سراسر کشور محدود گردید. پرسونل صحی و تجهیزات طبی به ولایت هوبی فرستاده شد.

محلات عامه مانند استدیوم های ورزشی به شفاخانه های موقت مبدل گردیدند و حتی شفاخانه های جدید در ظرف چند روز ساخته شد که به آن «سرعت چینایی» اطلاق می شود. چین همزمان معلومات را برای سه دسته از گیرنده گان در میان می گذاشت که شامل مردم چین٬ مراجع کور دیپلوماتیک مقیم در چین و کشور های جهان می شد.

این روز های سختی بود. روز های هم پیش می آمد که ۳۰۰۰ نفر تازه مصاب شده در شفاخانه ها ثبت می شد در حالیکه ۲۰۰ نفر در همان روز وفات می کرد. چین می دانست که در راه درست گام بر‌می‌دارد و بازهم ثابت کرد که درست بود و همچنان مسابقه را در برابر زمان برنده شد.

به حیث سفیر افغانستان در کشور چین٬ من متعجب از دیدن حمایت مادی و معنوی کشور های دیگر برای چین شدم. با آنهم٬ به طور آنی حتی به خاطر تجهیزات صحی ساده از قبیل ماسک هم ضرورت پیش آمد. چندین کشور دیگر برای چین لوازم صحی ارسال کرد. افغانستان کشور فقیر است و بیشتر متکی بر لوازم صحی سایر کشورهاست. بنابران٬ برایم بسیار جای مسرت بود که می دیدم گروه از محصلان افغان در کشور چین ماسک اهدا می کردند که خود آنرا خریده بودند.

کشور های زیاد به شمول افغانستان پیام های همدردی به رهبری و مردم چین می فرستادند و سفارت های خود را به منظور خدمت به دوستان چینایی شان باز نگه داشته بودند. این یکی از صحنه های گرم و دیدنی برای همبستگی جهانی بود.

در جریان این زمان٬ جهان فرصت زمانی بیشتر داشت که به طور کافی برای مقابله با این ویروس آمادگی بگیرد. سازمان صحی جهان گفت رخ داد چین دریچه‌ی فرصت برای دیگران بود٬ اما هیچ کس قدم های احتیاطی را نبرداشت. این شیوع٬ محض مشکل چینایی ها پنداشته می شد. این فرصت زمانی با رویکرد مناظره‌یی گذشت که آیا چین کار درست انجام می داد یا نادرست آیا کسانی دیگر باید هم تدابیر داشته باشند یا خیر.

پس از دو ماه٬ موارد ابتلا به ویروس کووید-۱۹ در ایران و ایتالیا ظاهر شد٬ البته دو کشوری در دو قاره جداگانه. در ظرف دو هفته٬ مساله شیوع این ویروس به وضعیت اضطراری ملی در هر دو کشور مبدل شد. این ویروس در کشور های دیگر هم به زودی شیوع کرد و مرض واگیری جهانی شد٬ حالا کووید-۱۹ ٬ ویروسی است که در کره زمین باید هرکه با آن مبارزه کند.

رخداد های اخیر ثابت ساخت که ما در دهکده‌ی جهانی زنده‌گی می کنیم. این ناممکن خواهد بود که بخشی این دهکده از فاجعه‌ی متاثر شود و به سایر بخش ها سرایت نکند. بنابران٬ همبستگی تمام ما به خاطر حفظ انسانیت و بشریت تقاضا می شود. ما باید یکدیگر را در زمان سختی یاری برسانیم.

ما فرصت زمان زیادی را هدر دادیم و نمی توانیم دیگر زمان هدر برود. کشور ها و افراد با هم در همکاری نزدیک کار کنند که از بحران انسانی جلوگیری شود. در میان گذاشتن معلومات ضروری است. اگر کشوری معلومات را صرف برای خود حفظ کند٬ هیچ کسی فایده نمی کند.

اقدامات و شیوه های جلوگیری از شیوع ویروس از جانب کشور چین موثر بود. این بر قواعد آسان استوار بود٬ یعنی دوری از اجتماعات و رعایت فعالیت های بهداشت شخصی. ما باید از آنها بیاموزیم و در کشور های خود آنرا تطبیق کنیم٬ به هرگونه‌ی که ممکن باشد. این هم مربوط به کشور چین می شود که تجارب شان را با سایر  کشور های جهان در میان گذارند که کمکی باشد برای مهار کردن شیوع کروناویروس شود.

یکی از رویکرد های دیگر چینایی ها به منظور مهار کردن ویروس چگونگی برخورد با خارجی های مقیم در چین بود. با تمام خارجی ها برخورد یکسان می شد. سایر کشور ها هم باید چنین رفتار کنند. کشیدن خارجی ها یا برخورد نادرست با ایشان راه حل نیست. احتمالا کووید-۱۹ در سایر بخش های جهان هم در کوتاه-مدت شیوع پیدا کند و در درازمدت برخود نامناسب باعث شکایت ها و نفرت ها خواهد شد.

نظام صحی کشور های ضعیف نیازمند کمک است. اگر این کشور ها شیوع ویروس را تجربه کنند٬ فاجعه رخ می دهد. موارد هم گزارش داده شده است که ویروس کووید-۱۹ بار دیگر به چین وارد شده است. چین هنوز هم با زمان سختی دست و پنجه نرم می کند٬ اما همچنان کشور مساعدی است که برای کشور های کوچک با در میان گذاشتن تجارب و رسیدگی به نظام صحی کمک کند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 2