افغانستان در درازای تاریخ در روابط خود با کشور های منطقه و جهان آنگونه یی بتواند تعریف مشخص از کشور های منطقه و جهان مبنی بر اینکه چه کشوری را دوست و کشوری را دشمن به منافع ملی افغانستان بداند نداشته است. اما این مسله تنها به افغانستان نیز بر نمیگردد زیرای بسیاری از کشور ها بیشتر افغانستان را به عنوان ابزار مهم جهت رسیدن به اهداف استراتیژیک شان در منطقه و جهان استفاده کرده اند شاید همین مسله باعث شده است که افغانستان نتواند از میان کشور های جهان و منطقه یکی را دوست و دیگری دشمن خطاب کند. زیرا کشور های اروپایی و امریکا پس از آنکه  افغانستان را به عنوان تخته خیز جهت  رسیدن به اهداف شان که شکست دادن شوروی سابق مبدل ساختن جهان از دو قطبی به یک قطبی استفاده کردند دیگر افغانستان برای آنان موضوع مهم نبود و افغانستان در یک وضعیت از هم پاشیده و نداشتن نظام به دست چند گروه قدرت طلب و استخبارات منطقه واگذار شد که اکنون نتیجه آن به میان آمدن تروریزم بین المللی که تمامی کشور های جهان را تهدید میکند شد.

اما پس از آنکه جهان پی برد که این تروریزم ظهور کرده زیر نام های مختلف که حمایت کشور های منطقه را نیز به همراه داشتند و میتواند درد سر برای کشور های جهان به خصوص غرب شود تلاش کرد که برای خاتمه آن در افغانستان هزاران سرباز خود را به این کشور بفرستند و  این پدیده شوم را در این منطقه از بین ببرند.

پس از آمدن سربازان نزدیک به پنجاه کشور جهان مجهز با پیشرفته ترین امکانات نظامی به افغانستان برای این که این سربازان بتوانند در این منطقه یی جنگ زده آرامی نسبی را شاهد باشند نیاز داشتند تا روابط خود را با حکومت نو پای افغانستان آنگونه یی که حکومت افغانستان میخواست سمت و سو بدهند که این کار تا اندازه یی نیز شکل گرفت.

اما این روابط در چند سال آخیر پیش از آمدن حکومت جدید به رهبری اشرف غنی با یک سلسله تیره گی های همراه بود و نیاز بود برای بهبود روابط افغانستان، حکومت یک دیپلوماسی فعالی را در پیش بگیرد که کشور های جهان معتقد شوند که افغانستان میتواند به عنوان یک دوست با اعتماد برایشان مبدل شود.

حکومت افغانستان به رهبری اشرف غنی توانست که این روابط های گسسته را با کشور های جهان دوباره پیوند بدهد و اعتماد نسبی کشور های جهان به خصوص غرب را جلب کند. این روابط پس از امضای قرار داد امنیتی با امریکا بهبود یافت و همچنان حکومت افغانستان توانست که با استفاده از این فرصت روابط خود را کشور های منطقه نیز گسترش بدهد.

افغانستان کشوری است محاط به خشکه و نیاز است که روابط گسترده یی با کشور های جهان به خصوص منطقه داشته باشد زیرا اقتصاد افغانستان اقتصاد مصرفی است و این گونه شرایط برای افغانستان می طلبد که روابط گسترده یی تجاری؛ اقتصادی و سیاسی با کشور های جهان داشته باشد.

اکنون دید کشور های جهان نسبت به افغانستان تغییر خورده است و همه کشور ها برای امنیت افغانستان اظهار آماده کرده اند و تلاش میکنند تا صلح در این منطقه مهم آسیا برقرار شود .

در حال حاضر کشور چین اظهار آمادگی کرده است که برای بهبود روابط میان کابل و اسلام آباد تلاش کنند همچنان روسیه که یکی از قدرت های بزرگ در آسیا به شمار میرود نیز گفته است که مسکو آماده است تا برای گفتگو های صلح افغانستان میان حکومت افغانستان و طالبان مسلح میانجیگری کند و میز این گفتگو باشد.

افغانستان اکنون بیشتر از هر زمان دیگر توانسته است که دید کشور های جهان را نسبت به افغانستان تغییر بدهد و کشور های که حامی گروه های تروریستی هستند و یکی از دلایل عمده نا امنی در افغانستان به شمار میروند را تا حدی در انزوا قرار بدهد.

کابل اکنون روابط بسیار خوبی با کشور های آسیایی میانه دارند و این کشور ها همواره اظهار آمادگی کرده اند که در بخش تجارت با افغانستان همکاری کنند که این تعهد کشور ها توانسته است افغانستان را از وابستگی به یک مسیر تجارتی رهایی بخشد.

برای بهبود و گسترش این روابط نیاز است که افغانستان در سیاست های خارجی خود مانند گذشته یک دپیلوماسی فعال و بی طرف را در پیش بگیرد تا این کشور ها هرگز احساس نکنند که تهدید متوجه آنان از خاک افغانستان است و هچنان بتواند از فرصت های به وجود آمده برای صلح افغانستان از آن استفاده موثر و کارا را انجام بدهد.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Views: 118