افغانستان پس از چندین دهه جنگ و خونریزی، در این اواخر شاهد تلاش های بی پیشینۀ صلح بوده و تلاش های داخلی و خارجی، به هدف تامین صلح در کشور افزایش یافته است. این فشار ها به دنبال حملات خونین گروه طالبان مسلح بر اهداف ملکی و نظامی شدت گرفت و مردم افغانستان، به یک صدا خواهان صلح در کشور شدند و این تلاش ها با گذشت هر روز در حال گسترش است.

تلاش های صلح خواهانه؛ از کاروان صلح هلمند شروع تا کاروان صلح پشتونخواه و به دنبال آن حمایت گسترده مردمی و همچنان فتوای علمای افغانستان در مورد مردود دانستن جنگ طالبان در افغانستان میباشد.

 طالبان پس از جنگ ١٧ ساله شان علیه حکومت افغانستان، اکنون شاهد فشار های بی سابقه اجتماعی و سیاسی هستند . این فشار ها در حال منجر شدن به ایجاد شکاف در صفوف طالبان مسلح بود؛ زیرا بسیاری از جنگجویان مسلح پس از آتش بس، دیگر علاقه مند به ادامه جنگ با نیرو های افغان نبودند.

رهبری طالبان مسلح، با هراس از این مسئله پس از سه روز آتش بس در ایام عید، به آتش بس با حکومت افغانستان پایان دادند و در همان شب بر پوسته های نیرو های افغان در برخی ولایات حمله کردند.

طالبان مسلح میدانستند که با ادامه این وضعیت، دیگر صفوف طالبان در حال از هم پاشیدن است؛ از اینرو جنگ را آغاز نموده و بر اتحاد در صفوف شان تاکید کردند. طالبان مسلح این را به خوبی درک کرده اند که فشار های اجتماعی و سیاسی بر این گروه ، صفوف آنان را تضعیف کرده است.

طالبان مسلح پس از حرکت های خودجوش برای صلح در بسیاری ولایات کشور که با  استقبال گرم مردم افغانستان و نهادهای بین المللی مواجه شد، این حرکت های صلح خواهانه را دسیسه های بیرونی خواندند و تهدید کردند که این حرکت ها را هدف قرار میدهند. طالبان مسلح در نخستین اقدام، جنبش حمایت از صلح خواهی را در ولسوالی چرخ ولایت لوگر هدف قرار دادند که در آن، ده ها تن به شمول زنان و کودکان کشته و زخمی شدند.

حرکت های صلح خواهانه، نتیجه لبریز شدن کاسه صبر مردم افغانستان از کشتن بی رویۀ شان است که پس از این، به کشتن شان که از سوی هر طرف باشد خاموش نمی نشینند. هر چند حرکت های صلح خواهانه برای جنگ پیچیده اى مانند جنگ افغانستان، در کوتاه مدت بسیار کار ساز نخواهد بود؛ اما در درازمدت برای تامین صلح در کشور امید ها را افزایش داده است. 

صلح، یک نیاز اساسی و حق هر شهروند افغانستان است؛ هر افغان حق دارد که در فضای صلح و آرامش زندگی کند. هر آن کسی که حق صلح زیستن را از مردم بگیرد، در جامعه منفور خواهد شد و مردم در برابر آنان ایستادگی خواهند کرد.

هر چند حرکت های صلح خواهانه، مورد تهدید قرار گرفت و انفجار نیز بر آنان صورت گرفت؛ اما این حرکت دیگر خاموش شدنی نیست؛ به هر اندازه که بالای این گونه حرکت ها از قوه های غیر مشروع استفاده شود، به همان اندازه گام های استوارتر در راستای صلح خواهند برداشت؛ زیرا این حرکت بر ضد همینگونه ظلم و ستم آغاز شده و هرگز نمیتواند که حملات و انفجارها، راه رسیدن به صلح را از آنان بگیرد.

 جنگ افغانستان در دست طالبان نیست، بلکه این جنگ تحمیل شده از سوی خارجی ها بر شانه های افغان ها انبار شده و از مردم افغانستان همه روزه قربانی میگیرد. شکل گیری اجماع ها در داخل و خارج از کشور به هدف صلح، راه رسیدن به صلح را کوتاه ساخته است. فتوای نزدیک به سه هزار عالم دین بخاطر نا روا دانستن جنگ افغانستان و همچنان سخنان اخیر خادم حرمین شریفین، یکی دیگر از فشارهايی بود که دست طالبان مسلح را از ادامه جنگ شان در افغانستان تا حد زیادی کوتاه ساخت و حقانیت مردم و حکومت افغانستان را بخاطر اقدامات صلح خواهانۀ شان ثابت ساخت.  اکنون کشور های حامی طالبان مسلح و رهبری طالبان مسلح، با ستفاده از هر شیوه ای میخواهند تا گفتگو های صلح و تلاش های صلح افغانستان را سبوتاژ کنند و با تهدید ها و اقدامات خصمانه شان، جلو رسیدن افغانستان به صلح را بگیرند؛ اما زمان آن گذشته است که مردم افغانستان پس از این به هشدارها سر خم کنند، بلکه مستحکم تر از گذشته با اراده قوی در مقابل هر کسی که بخواهد صلح افغانستان را به چالش بکشد، ایستادگی خواهند کرد و افغانستان را با این تلاش ها به صلح پایدار خواهند رساند؛ زیرا حرکت های صلح و اقدامات صلح خواهانه، اقدام حکومتی و یا کشور های بیرونی، نه بلکه خواست مردم افغانستان است و هر گاه ملت اقدام کند، هیچ قوه اى جلو آنرا گرفته نمیتواند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Views: 2