نظاميان پاکستان یک عمليات زمينى را در منطقۀ شوال وزيرستان شمالى آغاز کرده اند که از يک سو حکومت افغانستان بر پاکستان فشار بيشتر وارد کرده و از جانب ديگر کانگرس امريکا گفته است که کمک يک ميليارد دالری سالانه این کشور به پاکستان را قطع می نماید؛ کمکی که از سال ٢٠٠١ ميلادى تاکنون زير نام مبارزه عليه دهشت افگنى به آن کشور داده مى شد.

ارتباط مستقيم عمليات با کمکها:

اعتراض کانگرس امريکا و  اعلان قطع کمک مالی به پاکستان در حالی صورت می گیرد که اين کشور همزمان عمليات نظامى را در منطقۀ شوال وزيرستان شمالى راه اندازى نموده است و چنين به نظر می رسد که عملیات مذکور براى بدست آوردن پول انجام می شود. از سال ٢٠٠١ ميلادى تاکنون مرتب  هر سال براى پاکستان يک ميليارد دالر به خاطری مساعدت مى نمايد تا عليه دهشت افگنى و افراط گرايى مبارزه نمايد اما پاکستان به خاطر این که اين کمک امريکا را از دست ندهد بعضی عملیات را راه اندازی می کند. این عملیات اما نتيجۀ مطلوب امريکا و ناتو را در پى نداشته است و طى سالهاى گذشته پاکستان ميلياردها دالر را از امريکا بدست آورده است؛ پولی که نه تنها که در مبارزه عليه دهشت افگنى مصرف نشده است بلکه برخى تحليلگران به اين باور اند که پول متذکره در آموزش و گسترش هراس افگنى به مصرف مى رسد.

پاکستان از وضعيت اقتصادى روبه  رکود خود رنج مى برد و اين کشور از زمان جهاد مردم افغانستان عليه شوروى وقت، بخش اعظم کمک های جهانی را بدست آورده است که ذريعه همين  پول اندوزى توانسته است تا ارتش خود را تقویت ببخشد و حتی ساخت اسلحه اتمى اين کشور نيز مديون کمک هاى متذکره مى باشد.

موقف کاذب پاکستان:

عمليات نظامى خيلى پر هزينه تمام مى شود و اقتصاد روبه زوال پاکستان  توان اين را کار را ندارد از اين رو پول هنگفتی را از امريکا و کشورهاى ديگر بدست می آورد. پاکستان از سالهاى گذشته تاکنون اصرار ورزيده که با هراس افگنى مبارزه صادقانه  مى کند اما اين مبارزه به همکارى مبدل شد که در سال ٢٠١١ رهبر القاعده در پاکستان کشته شد، ملا محمد عمر رهبر پشين طالبان بعد از تداوى در يک شفاخانه کراچى درگذشت و شمار بيشتری از اعضاى القاعده در پاکستان مورد هدف قرار گرفته و برخى ديگر هنوز هم در آن کشور به سر مى برند

افزون بر آن، شوراى کويته در منطقۀ تحت کنترول پاکستان فعاليت دارد و اعضاى آن به گونه آزادانه رفت و آمد مى کنند اما پاکستان با وجود اين همه ادعا مبارزه عليه دهشت افگنى را مى کند. بر پایه اظهارات نظاميان پاکستانی، در مرحلۀ نخست  عمليات ضرب غضب که در ١٥ جون سال ٢٠١٤ آغاز گرديد ٢٧٦٣ جنگجو کشته شده اند اما پاکستان جهت ثابت کردن اين ادعا خود حتى جسد يکتن را هم به رسانه ها نشان نه داده است. يک جنرال متقاعد پاکستان طى مصاحبه ای با رسانه ها تاکيد کرده است که با آغاز اين عمليات تعداد زيادی از دهشت افگنان به شهرهاى مختلف پاکستان از جمله کراچى، لاهور و پشاور رفته اند و با اقارب شان زندگی می کنند. گمان بر اين است که ظاهراً عمليات اجرا مى شود اما با درنظر داشت روابط ميان  هراس افگنان و نظاميان آى اس آى  آنها نيت ندارند تا مبارزۀ واقعی را به پیش ببرند زيرا منافع آنها با خطر مواجه مى شود.

دوگانگى سیاست واشنگتن و حقانيت کابل:

موقف امريکا در مقابل مخالفين مسلح افغانستان نیز ثابت نيست. امریکا از يک طرف مى گويد که حکومت افغانستان و طالبان می دانند که چه کنند و  از جانب ديگر در مورد شبکۀ حقانى با پاکستان در کشمکش است. با وجودی که شبکۀ حقانى عليه دولت افغانستان عرض اندام کرده است در سالهاى گذشته نيروهاى امريکايى و ناتو را نيز مورد حمله قرار داده است و امریکا نیز به خاطر این که این شبکه نیروهای امریکایی را هدف قرار می دهد بارها از پاکستان خواسته است تا عليه این شبکه اقدام کند. افغانستان و امریکا توافقنامۀ همکاريهاى استراتيژيک امضا کرده اند و همچنان دو کشور سند امنيتى نيز امضاء نموده اند که بر بنياد هردو سند زمانی که افغانستان با تجاوز بيرونى مواجه مى شود، امريکا بايد در کنار افغانستان بایستد و از افغانستان دفاع نمايد  اما دست کم امريکا تا اکنون عليه پاکستان اقدامی نکرده است بلکه درصدد تامين منافع خود است و فيصلۀ اخير کانگرس نيز بر اساس همين اصل صورت گرفته است.

به همین دلیل نیاز است تا بر تطبيق توافق نامه  همکاريهاى استراتيژيک و دفاعى مورد غور صورت گیرد. حکومت افغانستان می تواند از روند عملى شدن هر دو سند نظارت نمايد و به گونۀ واضح از امريکا طلب کمک نمايد و درصورت بى اعتنايی امريکا نياز است تا بر توافق نامه ها تجديد نظر صورت گيرد.

اما با وجود همۀ اين مسايل، موقف اخير امريکا ثابت ساخت که افغانستان حق به جانب است و حقانيت حکومت افغانستان در مقابل شبکۀ حقانى ثابت شده است. اکنون نياز است تا بر شبکه حقانى نظارت صورت گيرد، فشارها بر پاکستان افزایش یابد و  در صورت عدم همکارى پاکستان،  افغانستان اين را حق خود بداند که به مراجع بين المللى جهت احقاق حقوق و تامين عدالت  مراجعه کند و  این کار ممکن در آيندۀ نزديک جامۀ عمل بپوشد.

ياداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 0