چرا پاسپورت ما ارزش ندارد؟

پاسپورت، يك مدرك شناسايى است كه براى مسافرت به خارج از كشور استفاده ميشود. وقتى مسافرت ميروى؛ كسى از سرمايه تو، از مذهب تو، از نژاد تو، از قوم تو، از زيبايى تو، و از زشتى تو پرسان نمى كند؛  فقط پاسپورت تو را نگاه ميكند! پاسپورت تو؛ هويت تو، شخصيت تو، اعتبار تو، عزت تو، صداقت تو، خيانت تو، آدميت تو، سير بودن تو، و گرسنه بودن تو را معرفى ميكند.

با پاسپورت كشور كانادا، ميتوانى در حدود ١٧٠ كشور بدون ويزا يا با گرفتن ويزا، مسافرت كنى؛ بخصوص به كشورهاى جهان اول، و جهان دوم، همينكه پاسپورت كانادايى را مى بينند، از تو سوال وجوابى نيست؛ تمام پوليس و شهروندان همان كشور، به تو احترام ميگذارند؛ لازم نيست كه هفته ها در پشت دروازۀ سفارت ها منتظر بمانى.

اما پاسپورت افغانستان:
اين پاسپورت هم، حالا با پاسپورت كانادايى از نظر فزيكى فرقى ندارد.
ولى فرقش اين است كه خود پوليس مرزى كشور ما هم در مرز شك ميكند كه پاسپورتت جعلى نباشد، يا خودت جعلى نباشى!
امروز همسايه هاى ما براى ما به آسانى ويزه نميدهند؛ براى گرفتن ويزۀ ايران، بايد هفته ها معطل باشى و ٣٠٠ يورو ضمانت بگذارى. تركمنستان، ازبكستان، تاجكستان و چين بايد دعوتنامه داشته باشى. چند تا جزيره، و چند كشور در امريكاى جنوبى اند كه ميتوانيم ما برويم، ولى براى رفتن به آنجا بايد ترانزيتى از ديگر كشورها عبور كنيم؛ متاسفانه ديگر كشورها ويزۀ ترانزيت هم به ما نمى دهند!

مقصر كيست؟
من شخصاً از كشورهاى همسايه يا ديگر كشورها كه به ما ويزه نمى دهند، ناراحت نيستم. آنها تقصيرى ندارند.
اين من و تو هستيم كه خود را هيولايى ساخته ايم كه همه از ما گريزان اند. همه دروازه هاى خود را به روى ما بسته اند؛ چون ما قاتل برادر و خواهر خود هستيم، از پدر، کاکاها و ماما هاى خود رشوت مي گيريم!

 ما به خود و به اولاد خود هم رحم نمى كنيم؛ چطورمردم يك كشور ديگر كه سالها زحمت كشيده و كشور خود را از هر نوع ويروس پاك كرده اند، اجازه دهند كه انگل هايى مانند من و تو داخل خاک شان شويم؟

هموطن! فردا کودکان ما بزرگ ميشوند، از من و تو سوال ميكنند كه چرا تنها براى ما ويزه نمى دهند كه مسافرت كنيم؟ در جوابش چه بگوييم؟ بگوييم خدا آورده به سر ما!

هموطن!

 بيا كه كشور خود را بسازيم؛ بيا كه ما هم براى خود آبرو و عزت جمح كنيم. ساختن مملكت آسان است؛ بيا امتحان كنيم و از امروز تصميم بگيريم كه ديگر دروغ نگوييم به همديگر؛ همين كافى است!

 پس شروع كنيم كه اول وجدان خود را بسازيم. دكانداران عزيز! اگر نماز نخوانيد، گناهش كمتر است از اينكه روزانه صدها دروغ به مشتريان خود بگوييد.  رشوت خواران! اگر روزه بخوريد، بهتر ازين است كه رشوت بخوريد و با پول حرام، خانه و نان و لباس و اثاث براى خانه و خانوادۀ تان فراهم نماييد!

به اميد آنروز كه كه ما هم در جهان صاحب عزت و آبرو شويم.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 2