نظامیان نقش اساسی را در تــأمـین رفـاه، آسایـش، رشـد اقتصاد، انکشاف و در همه عـرصه های زندگی مردم و دولت دارند. نظامیان، مشروعیت کامل  و مستقل را برای حکومت موجود میبخشند. واقعیت این است که حکومت بدون گروه نظامی و امنیتی در میان کشورهای همسایه، منطقه و جهان رسمیت نمیداشته باشد. اساساً  شناخت حکومت، وابسته به نیروهای نظامی و امنیتی آن است.

نظامیان، در قسمت دفاع بیدریغ از تمامیت ارضی کشور و با تلاش فراوان، شب و روز در سنگرهای داغ پُـــرخـطر روبـه رو با دشمن میجنگند و با ریختن خون شان از وجب، وجب خاک خود دفـاع مینمایند، و نمیگذارند که دشمن اندک تعرضی در خاک کشور داشته باشند.

تأمین امنیت کشور، وابسته به تلاش های بیدرنگ نیروهای نظامی و امنیتی میباشد، به این لحاظ ثبات و ارزش های ملی کشور را نظامیان و نیروهای امنیتی به دوش دارند. همچنان همین نظامیان اند که در هــر دوران حـفـاظت از نظام حکـومـت موجود مینمایند. بهــرصـورت حکومت با توان و قدرت نیروی های نظامی و امنیتی، میتواند وسیلۀ تعقیب و پیشبرد اهداف خارجی در میان همسایگان و منطقه میتواند باشد.      

نظامیان و نیروی های امنیتی در هر زمان، با ریختاندن خون شان برای تــأمـین زندگی بهتر به مردم و دولت خود قربانی های بیشتری دارند و بیشتر اعضای بدن خود را از دست داده و در راه دفاع از وطن و آزادی سینه های خویش را سپرى نموده اند و در این راه، جان شیرین خود را فدا ساخته و شهید راه آزادی میگردند؛  درحالیکه این مردان نظامی و امنیتی سرپرست، نان آور و مسوول خانواده های خویش نیز میباشند.

زمانیکه این نظامیان مشغول ایفای وظیفه میباشند، همچنان در شرایط  بد اقتصادی قرار دارند و یک سرپناه ندارند؛ با آنهم تجارب نشان میدهد که سربازان و افسران جان برکف نیروهای نظامی و امنیتی، با سپر نمودن سینه های شان از مردم دفاع می نمایند و با تلاش های پیگیر خویش، ضربات کاری را بالای گروپ های مخالف دولت وارد نموده و بر دستاوردهای خویش افـزایـش میدهند؛ چنانکه همین جانفشانی های نیروهای نظامی و  امنیتی در دفاع قاطعانه از سنگرهای دفاعی ادامه میدهند؛ تا مردم و دولت در فـضـای امن به سربرده و به زندگی عادی خویش ادامه دهند.

زمانیکه جوانان پا در نظام برای تــأمـین رفـاه، آسایـش و دفاع از خاک میگذارند و خود را قربانی تامين زندگی مرفه برای مردم و حکومت مینمایند، دولت و سرمایه گذاران ملی و بین المللی مکلف هستند تا برای تهیه مسکن در ولایات مربوطۀ شان، به نظامیان و گروه های امنیتی توجه جدی نمایند. وهمچنان توانايی ارتقاى ظرفـیـت و زمـیـنـه شغل های حرفـوی و مسلکی را  برای خانواده شان فـراهـم نمـایـند. در قـسـمـت صـحـت، آیــنـده  و تـعـلـیـم و تـربـیــه اطـفــال شان کــوشـا بـاشـنـد، بخصوص بعد از حوادث ناگوارى که به آنها رخ میدهد. 

مواظبت و رسیدگی به نیازمندی های مـبـرم، عمده و اساسی  اعضای خانواده های نظامیان و نیروهای امنیتی بـویژه شهدای نیروهای نظامی و  امنیتی، از وظایف اولیه مسوولیت حکومت است تا با پرداخت حقوق و امتیازاتی که قانون برای آنان تعیین نموده است، به وقت معین ادا نمایند و مشکلات این خانواده ها را مرفوع سازند. 

در یکی از سخنرانی ها رئیس جمهور چنین یادآور شد که: به نمایندگی از ملت، از شما و خانواده های تان اظهار تشکر مینمایم که مانند شما فرزندان دلیر تربیت کرده اند، رئیس جمهور کشور که علت سفرش را اظهار تسلیت به خانواده شهدای حادثه اى در ولایت هلمند وانمود ساخت، قهرمانی های نیروهای نظامی و امنیتی را در بازپسگیری ولسوالی ناوه هلمند تبریک گفت و فداکاری های نیروهای امنیتی را در انجام فعالیت های تصفیوی ولسوالی های ناوه، نهر سراج، مارجه و نادعلی ولایت هلمند، مورد ستایش قرار داده گفت: این پیروزی، نتیجه هماهنگی خوب میان ارگان های امنیتی و دفاعی ولایت هلمند بود، که بر اساس برنامه منظم قول اردوی ٢١٥ راه اندازی و موفق گردید.

رئیس جمهور، ضمن بازدید از افسران و بریدملان به آنان اطمینان داد که حکومت به زندگی هر سرباز، بریدمل و افسر توجه دارد، بر تمام پیشنهادات شما فیصله ها و اقدامات مناسب صورت خواهد گرفت. به حمایت از منسوبان نیروهای امنیتی گفت: تأخیر در پرداخت معاشات نیروهای امنیتی و دفاعی کشور قابل قبول نیست، هر سرباز باید اطمینان حاصل کند که معاشات او به وقت و زمانش پرداخته می شود.

این موضوع می رساند که از طریق مسوولان حکومت و مسوولان امنیتی تلاش می شود تا نیروهای امنیتی از حمایت کامل برخوردار باشند و خانواده های آنان، از این حمایت دوامدار استفادۀ خوب کرده و از مشکلات اقتصادی رنج نبرند؛ درحالیکه بعد از شهادت در نبرد با دشمن، تنها و تنها بعضی خانواده های نظامی و امنیتی پول ناچیز اکرامیه را حاصل مینمایند و بس. امروز بیشتر خانواده های معلولین و شهدای نظامیان و گروه  های امنیتی، نیازمند کمک و غمخواری اند و در یک حالت وخیم اقتصادی قرار دارند،؛ حتی بعضی اطفال شان مصروف کارهای شاقه میباشند و با درآمد ناچیز، شب و روز خود را سپری مینمایند و مهمتر اینکه سرپناهی هم ندارند.

این همه جانبازی و قهرمانی در راه وطن کار ساده نیست و این نیروهای نظامی و امنیتی کشوراند که به خاطر حفاظت از ننگ و ناموس کشور، سر خویش را فدا می سازند.  انتظار می رود تا مسوولان دولت به پاس از خودگذری های نیروهای نظامی و امنیتی که جان شیرین شان را فدا می کنند، تلاش زیادتر نمایند؛ زیرا حمایت از نیروهای دفـاعی و امنیتی، حفاظت از آزادی و حمایت از تمامیت ارضی کشور است.

باید یاد آور شد که در طی یک نیم دهه اخیر، هزاران تن از سربازان و افسران شجاع نیرو های امنیتی و دفاعی کشور، در راه حراست و پاسداری از سرزمین  و حکومت شان، جان عزیز خویش را از دست داده اند. این شهدا، بسیاری شان بی خانه و روزگار بوده اند و حتی معاشی که از شهادت آنان به خانواده ها و بازماندگان شان داده میشود، ناکافی است و همین مقدار را نیز با بسیار مشکلات دریافت می کنند. سیاست دولت در این باره بسیار کند و نا معقول جلوه می کند؛ زیرا تا کنون بازماندگان شهدای راه وطن، مکافاتی دریافت نکرده اند که بتوانند با آن زندگی خانواده های شان را تامین کنند و هستند بسیاری ها که کودکان وهمسران شان بی یار ویاور رها شده اند و با مشکلات روزگار دست و پنجه نرم می کنند.

به نظر میرسد که بايد نهادهايی که در واقعیت صادقانه بتوانند پشتیبان و حمایت کنندۀ خانواده های  نظامیان و گروه های امنیتی بخصوص در رسیدگی به وارثین شهدای کشور فـعـالیـت نمایند به وجود آید؛ تا بتواند توجه جدی دولت، حمایت کنندگان بین المللی  حکومت، سرمایه گذاران  ملی و بین المللی را جلب نمایند و بودجه خاصی را اختصاص دهند؛ همچنان سرمایه گذاری در یک نهادانتفاعی که بتواند سالانه مقداری درآمد و سود داشته باشد و به کار گیری این در آمد در راه سرو سامان دادن به وضعیت خانواده های شهداى  کشور، می تواند یک قدم سازنده و مهم تلقی شود.

در زمینۀ حکومت و خانواده های نظامیان، گروه های امنیتی نقش ارزندۀ نظارتی و ارزیابی را در قبال پیاده کردن مسوولان امور نهادهای حمایتی به خانواده های نظامیان و گروه های امنیتی بخصوص شهدای وطن، باید عدالت اجتماعی در زمینۀ فعالیت های شان مـد نظر داشته باشند و آن را به یک قـوم خاص، زبان، منطقه و ولایت خاص مرتبط نسازند، و در هنگام تطبیق فعالیت های حمایتی شان از خانواده های نظامیان و نیروهای امنیتی و سرسپردگان نبرد کشور، به همه اقوام یکسان و مساویانه توجه داشته باشند. رسیدگی و توجه به خانواده های نظامیان و نیروهای امنیتی، یکی از راه هايی است که سربازان و منسوبین نیروهای امنیتی و دفـاعی کشور را مطمئن می سازد  که دولت در همه حالت، توجه جدی به خانواده های شان دارد و آنها با خاطر جمعى و با عشق و علاقمندی خاص به مادر وطن در نبرد با دشمنان حکومت خود میرزمند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 3