من امروز، به رهبران ٧٠ کشور و نمایندگان ٢٠ سازمان بین المللی در کنفرانس بروکسل در باره افغانستان پیوستم. گروه بانک جهانی یکجا با شرکای مشترک خود، وعدۀ همکاری دوامدار را برای مردم افغانستان میدهد، و این گروه یک پلان را طرح کرده تا کمک کند که امید افغانها را برای صلح و رفاه به  نتیجه اى برساند.

افغانستان، یک راه طولانی را از سال ٢٠٠١ طی نموده و پیشرفت های مهمى را با وجود چالشهای زیاد در این مدت داشته است. ميزان عمر متوسط مردم از ٤٤ سال به ٦٠ سال بلند رفته و همچنان مرگ و میر مادران و اطفال، تقریباً به ¾ کاهش یافته است. فعلاً ١٨ میلیون افغان، به خدمات تیلیفونی دسترسی دارند؛ درحالیکه در سال ٢٠٠١ این رقم صفر بود. چالش های زیادى هنوزهم وجود دارد؛ طوریکه ۴۰ فیصد از مردم افغانستان، از فقر رنج میبرند و ۷۰ فیصد دیگر با بیسوادی روبرو هستند.

این چالشها با بدتر شدن اوضاع امنیتی،  برگشت ۵.۸ میلیون مهاجر افغان به کشور شان و بیجا شدن ۱.۲ میلیون افغان دیگر در داخل کشور بیشتر شده است. نزدیک به ۴۰۰،۰۰۰ افغان دیگر که هر سال به جمع کارگران می پیوندند، نیاز به وظیفه دارند. برای از بین بردن این چالشها و آوردن صلح و رفاه برای آیندۀ مردم افغانستان، پنج اولویت را شرح میدهيم.

۱- کمکهای خارجی، رول مهم برای آیندۀ افغانستان دارد؛ طوریکه این کشور وابستگی شدید به حمایت خارجی در سالهای آينده خواهد داشت. کمکهای بیشتر به مردم و کمکهای زیادى که از طریق بودجۀ حکومت به مصرف میرسد، بسیار مهم است. این کمکها نیاز است تا سرمایه گذاری عامه را تامین مالی نماید و  افغانستان را به طرف پیشرفت اقتصادی طویل المدت حرکت دهد. همچنان این حمایت میتواند استندردهای زندگی مردم را بهبود داده و فقر را کاهش دهد و عواید کشور را بیشتر سازد؛ تا با گذشت زمان، مردم افغانستان کاملاً خودکفا شوند. دورنمای پیشرفت افغانستان، بدون سرمایه گذاری محدود خواهد ماند و خطرات جنگی بلند خواهد رفت.

۲- آیندۀ افغانستان متکی به زراعت، سرمایه گذاری برای ظرفیت سازی مردم و مجهز ساختن کارگران میباشد. ۶۱ فیصد مردم افغانستان، درآمد شان را از طریق زراعت به دست می آورند. بهبود تولیدات زراعت، یک راه موثر برای بهبود درآمد و ایجاد فرصت های کاری است. سرمایه گذاری در سکتور معارف نیز رول حیاتی به استراتیژی سازی دارد. زمانیکه بیشتر مردم بیسواد و ۳ میلیون طفل از دسترسی به مکتب محروم باشند، رشد فراگیر ناممکن است. به هر حال، امضا کردن توافقات مهاجرت قانونی با کشورهای میزبان در راستاى اينکه مهاجرین بتوانند از طریق وظایف، حقوق رقابتی شان را به دست بیاورند نیز میتواند فشارهايی را بالای بازار کار کاهش دهد. این کار، خواهد توانست حوالۀ پولی را افزایش دهد و از نا امیدی که باعث پيوستن جوانان به صفوف جنگجویان شده، جلوگیری کند.

۳- استخراج معادن و هیدرو کاربن (تیل و گاز) بالقوه، باید به حقیقت تبدیل شود. زراعت میتواند عامل پیشرفت شود و اشتغال سازی کند؛ اما فقط صنعت استخراج میتواند که به اندازۀ کافی عواید حکومت را فراهم کند و صادرات کشور را افزایش دهد؛ تا باشد که کمبود ممکن در کمک های خارجی را جبران کند. حاکميت بر صنعت استخراج با خطر جدی رو برو است؛ اما این امر امکان دارد که با حمایت جامعه جهانی، درست مدیریت شود.

۴- هماهنگى منطقوی با کشورهای همسایه باید بیشتر مورد توجه قرار گيرد. توسعه دادن روابط تجاری بین کشورهای منطقه میتواند تجارت حمل و نقل انرژی منطقوی را تقویت کند و فرصت های صادرات تولیدات زراعتی و معدنی را فراهم سازد. با وجود آن، تجارت حمل و نقل انرژی در سطح منطقه و اتصال تکنالوژی معلوماتی بین المنطقوى، میتواند عواید حکومت را نیز بیشتر سازد. سکتورهای کلیدی تولید به شمول سکتور زراعت، برای تولیدات داخلی و استخراج معدن، باید در اولویت قرار داده شود.

۵- و در آخر، حالت آسیب پذیری ممکن است در افغانستان ادامه داشته باشد. ضعف نهادهاى امنيتی و جنگ های خشونت بار، در آیندۀ نزدیک حل شدنى نيست؛ اما با وجود این چالشها سکتور خصوصی میتواند سرمایه گذاری نماید و حالت اقتصادی را بهبود بخشد.

سرمایه گذاری در  نقل و مکان  اجتماعی؛ برای حفاظت خانواده ها از خطرات درازمدت، مصایب و افات طبيعی و خشونت ها، گزینه های ممکن هستند.  سرمایه گذارى روى پروگرام نقل و انتقالات، تقریباً سالانه به ۲۵۰ میلیون دالر هزینه نياز دارد، که میتواند ۵ فیصد از نفوس کشور را پوشش دهد و مشکل فقر را تا حدی حل کند. دستیابی مردم افغانستان به رفاه و آرامش، ممکن است یک زمان طولانی را در بر بگیرد، ولی فعلاً وقت مناسب است برای ما تا افغانستان را به سمت دستيابى به این اهداف حرکت دهیم.

به همین خاطر، بانک جهانی  پلان دارد تا حمایت هاى پولی را برای افغانستان افزایش دهد و شرايط و امکانات را برای فراهم نمودن تسهیلات لازم غرض مجادله با خطرات آماده سازد و اطمینان میدهد که سرمایه گذاران خارجی و داخلی را با وجود حالات نابسامان کشور، برای سرمایه گذاری در افغانستان تشویق کند.

ما عليرغم اين همه چالشها، کمکهای خودرا با مردم افغانستان ادامه میدهیم و کمک میکنیم تا آنها در آینده، به پای خود ایستاد شوند و رفاه و زندگی صلح آميز را برای خود شان آماده سازند.

يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

نویسندۀ این مقاله، انيت ديکسون (Annette Dixon) معاون بانک جهانی برای آسیای جنوبی میباشد.

Visits: 1115