در حال حاضر در گوانتانامو حدود ۴۰ زندانی موجود اند؛ اما می گویند که همه ساله ۳۸۰ میلیون دالر بالای محافظت این زندان مصرف میشود. این مکان مربوط نیروهای سمندری امریکا نمی شود، طوری که ما می بینیم برای ۸۵۰۰ محافظ این زندان معاش داده میشود و به طور متوسط بالای هر زندانی در مدت یک سال ۱۳،۸ میلیون دالر مصرف میشود. من شنیده ام که زندان های فدرال امریکا در مدت یک سال ٣١ میلیون دالر مصرف دارد.

من میدانم که امریکا نسبت به کشور ما (افغانستان) سرمایدار است؛ اما این مصرف و ضایعات سرسام آور من را متعجب میسازد. لایحۀ گوانتانامو در پنتاگون مربوط وکلا میشود، درا ین زندان ما ٢٣ تن طوری زندانی هستیم که برای ما هیچ ارزش داده نمی شود، پس ما از سبب زندگی بدون محاکمه و اتهام در اینجا نیاز داریم مشوره کنیم و همرای ما همکاری شود.

لویس باج او ریویو منابع است که مجبور بودند سند را امضا کنند که تعهد بسپارند از دولت هیچ پول نمی خواهد؛ اما مصرف  قانونی گوانتانامو به شمول قضایا و محاکمه ها در مدت یک سال ۶۰ میلیون دالر میشود و این مقدار پول در مدت ۱۸ سال گذشته به یک میلیارد میرسد؛ اما سوال این است که این مقدار پول چی شد؟

در حقیقت یک محکومیت موجود است که در تاریخ بزرگترین ادعای گناه است.

ترمپ رئیس جمهور امریکا فکر میکند که مصرف ۱۳.۸ میلیون دالر در گوانتانامو بالای هر زندانی جنون است، در حالیکه ممکن ما با برخی از سخنان وی موافق نباشیم؛ اما این چیزی است که ما آن را می پذیریم. من میدانم این جنون (دیوانگی) است؛ زیرا من از ١٢ سال گذشته بدینسو زندانی هستم. اتهام وارد شده بالای من تاهنوز مشخص نیست و نه هم تاهنوز من داخل سالون محاکمه شده ام. پیش از اینگه من بازداشت و به اینجا انتقال شوم جوان بودم، من در آن زمان تازه عروسی کرده بودم، من یک دختر خورد داشتم، دخترم مریم داشت، من دورۀ طفلیت وی را از دست دادم. وی اکنون طفل نیست. هر چند در مدت یک هفتۀ یک بار اجازه دارم با وی در تيلیفون صحبت کنم؛ اما این هیچگاه برای ما کافی نیست، چنانچه من باید دخترم را به مکتب ببرم؛ زیرا مریم میخواهد داکتر شود و من میخواهم در این عرصه از او حمایت کنم.

مردم فکر میکنند مردان افغان عیاش اند و باور دارند که جای زن خانه است؛ اما من هیچ چیزی دیگر نمیخواهم، میخواهم دخترم مستقل و مسلکی شود. من نمی خواهم مریم به گونۀ لوازم با ارزش مقبول بزرگ شود، بزرگترین ناامیدی من این است که من نمی توانم در پوره کردن خواب های وی همکاری کنم.

۱۳.۸ دالر برای هر زندانی! شما شاید فکر میکنید ما زندگی آرام داریم، چنین نیست، از ما فواید بیشتر نامشروع گرفته میشود، من نمی توانم این موارد را حتی در بستر آرام فراموش کنم. زندگی من در این زندان نوشیدن خون است، بدون از ناامیدی هیچ چیزی دیگر برایم شریک ساختن ندارم. من مى شرمم، اگر بگویم من بیشتر اوقات در مورد مرگ فکر میکنم؛ زیرا فکر میکنم مرگ یگانه راه نجات از این عذاب برای من است.

پس این ۱۳.۸ میلیون دالر کجا میرود؟ برای نوشتن این مطلب یک محافظ برایم قلم فلکسی پلاستیک داد، آن هم طوریست که پس از نوشتن چند کلمه خشک میشود و رنگ بند میکند. من یگانه افغان بی ارزش هستم که در اینجا مانده ام، من یگانه کسی هستم که با زبان پشتو صبت میکنم، آنها برای من 12 ترجمان مقرر کرده است تنها برای من! با تاسف که من با آنها بسیار کم می بینم؛ زیرا من کسی ندارم که با آن به زبان مادریم (پشتو) سخن بگویم.

آنها میگویند که مصرف ماهانۀ خوراک شما ۶۰۰۰۰ دالر است؛ اما این نقطه برایش ارزش ندارد که ما ۲۳ تن را در اینجا بدون هیچ اتهام نگهداری کردند. از این مقدار پول که روزانه ۸۷ دالر اختصاص داده شود من میتوانم در شهر نیویارک غذای مورد علاقه خود را بخورم، برای من آن روز که یک پیاز یا باذنجان رومی پیداکنم روز خوب میباشد، از این غذاهای که من در کمپ مهاجرین در پاکستان بودم بسیار خوب بود.

هرچند برای غذا در یک سال ۳۱۷۵۵ بودیجه است؛ اما نظامیان امریکا برای فعال نگهداشتن این محبس ۱۳۷۶۸۲۴۴ بودیجۀ دیگر مصرف شده است.

همچنان برای هر زندانی ۲۱۲ محافظ بزرگ قوی هیکل گماشته شده است که از ما محافظت می نمایند، این مجموعاً ۸۵۰۰ سرباز می شوند که از ۴۰ زندانی در قفس ها محافظت می کنند؛ من نمی دانم که آنها چرا به این تعداد سرباز گماشتند، در حالی که هیچ کس جرم و فرار کرده نمی توانند.

اگر کسی تلاش برای فرار کند سرنوشت وی تاریک خواهد بود، هرچند یا خود را به دریا می اندازد و خوراک ماهی ها خواهد شد و یا ۳۰۱ کیلومتر آبازی میکند تا خود را به هایتی میرساند که این عمل ناممکن است.یا می تواند از مرکز نیروهای امریکا به کیوبا فرا نماید که این تلاش نیز خالی از خطر نیست. ممکن با ماین های بزرگ زمینی برخورد نماید.

پس از توته شدن کیوبا در جهان، برای من گفته شده است که بین بیز امریکایی ها در کیوبا و کیوبای باقی مانده؛ ۶۰۰۰۰ ماین های زمینی جابجا شده است.

پس به این اساس رئیس جمهور ترمپ درست است که وی دیوانه است. این ضایع مالیات امریکا است، آیا ترمپ حالا آن علاقه دارد که پول درست و بجای مصرف شود و اگر باز هم بماند که این ۱۳،۸ ملیون دالر که سالانه به هر یک ما مصرف می شود؛ بیجا مصرف شود؟

اگر وی برای صلح در افغانستان جدی باشد، می تواند پول که در گوانتامو بیجای مصرف می شود، برای مصرف کشور ما مصرف کند. در مصرف هر ملیون دالر ما می توانیم برای هزاران شاگرد مکاتب داشته باشیم و ملیون ها باز می تواند برای کودکان ننگرهار ما زمینه تعلیم مساعد کند.

ما می توانیستیم شفاخانه ها را بسازیم، به اساس تخمین من، در این جا مصرف سالانه من ۱۳،۸ ملیون دالر؛ در تمام افغانستان پسنده ۲۶۰ شفاخانه است. در این حال، افغان های که در حال حاضر حمایت کننده گان طالبان اند، آنها به مقامات افغان و امریکایی ها باور ندارند. پس این پشنهاد من می تواند با روند صلح کمک کند. من برای خود خواست پول خواهد کردم؛ چون که من می توانم در افغانستان به ۵۰۰ دالر در یک سال زندگی کنم و این من خودم پیدا کرده می توانیم. من ممکن صدقه بدهم و کمک کنم، با آن کمک های که با من در سال های گذشته در گوانتامو شده است. شاید ترمپ بتواند برای وی پول صرفه جویی کند، به این اساس آنها می تواند به کار های خوب خود ادامه دهند.

من فقط یک فرد هستم، ۲۲ تن دیگر هم در گوانتانامو مانده اند، از گروهی آنها سال ها می شود که برای آزاد شدن وی؛ کار هایش تمام است، آنها هنوز هم در قفس هستند او ترمپ از آزاد شدن آنها خودداری می نماید. اما مصرف آنها ممکن برای ۲۸۶ باب مکتب دیگر یا برای چهارم حصه یک ملیون شاگردان و یا هم برای ۵۷۲ شفاخانه ها پسنده باشد. رئیس جمهور ترمپ ممکن پیش از انتخابات سال ۲۰۲۰ صلح به وجود بیاید.   

 يادداشت: این مقاله بيانگر نظر نویسنده است، پژواک در قبال آن مسووليتى ندارد.

Visits: 4